هوش مصنوعی: من از گذشته اطلاعاتی دارم، درست مانند اینکه گوینده‌ای در این داستانی که برایم روایت می‌شود، واقعیت‌ها را برایم بازگو کند.

هوش مصنوعی: روزی شیرین به همراه دختران در حال گردش بود، مانند ماه و ستاره‌های درخشان.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که نویسنده یا گوینده در مورد موضوعات مختلف صحبت می‌کند و از هر نوع داستان یا خاطره‌ای برای بیان افکارش استفاده می‌کند. او به تنوع در گفتار و پرداختن به مسائل مختلف اشاره دارد و نشان می‌دهد که از هر نقطه نظر و تجربه‌ای برای ایجاد ارتباط و انتقال پیام بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: یک نفر داستانی از گذشته نقل می‌کرد و نفر دیگر از دردها و رنج‌های قدیمی خود صحبت می‌کرد.

هوش مصنوعی: شخصی می‌گفت اگر دولتی باشد که یار و دوست خواسته باشد، ما می‌توانیم از شادی و خوشی‌های زیادی برخوردار شویم.

هوش مصنوعی: شیرین به من گفت که درباره گذشته و آینده صحبت نکنم، چون آنها برای من واضح و مشخص نیستند.

هوش مصنوعی: داستان‌های دیروز و فردا فقط به خاطر منفعت خودمان گفته می‌شوند، زیرا گذشته رفته و آینده هنوز روشن نیست.

هوش مصنوعی: چرا باید به دنبال نابودی برویم؟ بیایید همه یکجا از خواب بیدار شویم و به حال خود بیاندیشیم.

هوش مصنوعی: ما مرکب‌هایی را آماده می‌کنیم که به سرعت مانند باد حرکت کنند و کوه بیستون را ببینیم و فرهاد را در نظر داشته باشیم.

هوش مصنوعی: وقتی دختران زیبا این را شنیدند، از خوشحالی هر کدام به سرعت بیرون آمدند.

هوش مصنوعی: هر کس اسب خود را سوار کرد، اما جایی که باید در حالت خوب و لطیفی باشد، نبود.

هوش مصنوعی: برای او، مرکبی جدید فراهم کردند و دو سه جام پر از شراب نوشیدند.

هوش مصنوعی: پس از آن، با دل شاد و خوشحالی، به سوی بیستون با شراب و موسیقی روانه شدند.

هوش مصنوعی: مانند برگ گلی که بر اثر وزش باد به پرواز در می‌آید، همه آنها به سمت فرهاد رفته‌ بودند.

هوش مصنوعی: زمانی که فرهاد آن وضعیت را دید، از خوشحالی سبک‌بار و شادمان بر روی پای خود ایستاد.

هوش مصنوعی: مردی با شتاب به استقبال آن ماه زیبا آمد، اما از شدت شتاب به زمین افتاد و پای اسب به او برخورد کرد.

هوش مصنوعی: وقتی لب شیرین و شیرینی او را دید، به خاطر شیریینی‌اش از او سوال کرد.

هوش مصنوعی: او در دل خود دعا کرد و از خداوند عذر و بخشش خواست، زیرا می‌دانست که اوج و نهایت مشکلات و چالش‌ها بر زندگی ما حاکم است.

هوش مصنوعی: من به جز تو از هیچ کسی توقعی ندارم و برای تو به خاطر عذرت، ایستاده‌ام و دیگر به این وضعیت ادامه نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: زمانی که شیرین، بانوی نیکوکار، از او عذرخواهی کرد، او به مانند قند، دو یا سه جام از شیر به او هدیه داد.

هوش مصنوعی: بر روی آن جام، نوشته‌ای با خط زیبا و خوشبو مانند عطر مشک و عنبر وجود داشت.

هوش مصنوعی: بوی شیر از دهانم به مشام می‌رسد، این شیر را بنوش تا یاد لبانم زنده شود.

هوش مصنوعی: وقتی فرهاد از معشوقش نوشیدنی را دریافت کرد، مانند شیری که از مستی به هیجان می‌آید، به شور و شوق افتاد.

هوش مصنوعی: شخصی که در عشق غرق شده، به حدی شاد و سرمست می‌شود که تمام اطرافش را فراموش می‌کند و حالتی از سرخوشی و بی خبری پیدا می‌کند. عشقش او را بیشتر و بیشتر سرمست می‌کند.

هوش مصنوعی: او آهی کشید و به زمین مالید که از آن، آتش به آسمان شعله‌ور شد.

هوش مصنوعی: سپس او صورتش را از خاک برمی‌دارد و ناله‌ای از جان پرشور خود برمی‌آورد.

هوش مصنوعی: کوه بیستون را به وسیله دستانش باز کرد و سنگی سنگین را به پایین آورد.

هوش مصنوعی: او در کار خود به قدری با شکوه و قدرت عمل می‌کرد که هر بار همچون کوهی به دشمنان خود حمله می‌کرد.

هوش مصنوعی: وقتی آن دست و بازوی شیرین را دید، مانند کسی که در کوه نشسته و حالتی مست دارد، شگفت‌زده شد.

هوش مصنوعی: در دیدار او حالتی از حیرت به او دست داد به طوری که از شدت احساس، بی‌هوش شد و بر فراز اسبش افتاد.

هوش مصنوعی: به خاطر بی‌هوشی و غفلتش، کنترل از دستش خارج شد و بار سنگینی به زیر پایش افتاد.

هوش مصنوعی: وقتی فرهاد آن وضعیت را دید، سرش را به پای اسبش انداخت.

هوش مصنوعی: سپس او در زمان مناسب برخاست و با آرامش از مکان خود حرکت کرد.

هوش مصنوعی: از کوه پایین آمد و شگفت‌زده و بی‌خبر از خود، به سمت قصرش رفت و در آنجا ایستاد.

هوش مصنوعی: در آن مسیر، آن‌قدر فرهاد با سرعت و عزم حرکت کرد که حتی باد نیز از او جا ماند و نتوانست همراهش باشد.

هوش مصنوعی: زیبا رویان از هر سو سواران را به حیرت و نظاره می‌کشاندند.

هوش مصنوعی: او را به گونه‌ای آوردند که فرهاد، بدون هیچ مشکلی و بدون اینکه به او آسیبی برسد، سفر کرد و به هدفش رسید.

هوش مصنوعی: او به سمت قصر خود رفت و سر خود را پایین آورد و سپس دوباره از پیش او بازگشت.

هوش مصنوعی: وقتی که دوباره بازگشت، از اول بهتر شد و به اندازه صد بار پیشرفت کرد و در کارش در بیستون تسلط یافت.