هوش مصنوعی: باربد با صدای دل‌نوازش شروع به خواندن آهنگ‌های شگفت‌انگیز کرد.

هوش مصنوعی: عشق را با آهنگ دلنوازی زینت بخشید، به گونه‌ای که زهره (سیاره زهره) از آسمان به زمین آمده و نوایی زیبا را ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: از ساز، ناله‌هایی به گوش می‌رسد که به گونه‌ای بودند که می‌توانستند پرده‌های عشق را به تصویر بکشند.

هوش مصنوعی: از سر مستی، فرد به طور مداوم در حال برهم زدن نظم و قانون است و به شکل بی‌پروا و بی‌توجهی به قواعد، به زندگی خود ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی از نوروز صحبت کردی، در ایام بهار، تو به من گفتی که آواز بلبلان بی‌شمار است.

هوش مصنوعی: وقتی که با نغمۀ دل‌انگیزی از روی درد و رنج خود را نشان دادی، عهد و پیمان صد ساله یک مرد را شکستی.

هوش مصنوعی: گاهی از دل نغمه‌ای سر دادی که به خاطر سوز و حرارتش، مانند عود به آتش شعله‌ور شدی.

هوش مصنوعی: گاه گاهی از دل، نغمه‌ای را سرودی و از شویش، آهی از مردم به آسمان رسیدی.

هوش مصنوعی: گاهی صدای نی مانند ارغنون به گوش می‌رسید و از آن صدای دلنشین، ناله و فریاد برمی‌خاست.

هوش مصنوعی: زنی به خاطر شنیدن حرف‌های بی‌اساس و ناشایست در گوشش، غمگین و ناراحت بود.

هوش مصنوعی: در هر دور و زمانی که به مجلس می‌رفتی، بسته به توانت، نوازش و خوش‌نوازی سازها را به حاضران هدیه می‌کردی.

هوش مصنوعی: جهان تحت تأثیر زیبایی و جذبه چشم ناز او قرار دارد و پر از صدای خوش و خوش‌آوای اوست.

هوش مصنوعی: زمانی که آوازی با ساز نواخته می‌شود، بلبل از شگفتی به سر می‌برد و از صدای دل‌نشین آن شروع به آواز خواندن می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که تو با چنگ نغمه‌ای زیبا را اجرا کردی، آهنگ آن به قدری خوشایند بود که خوشحالی به دامنش چنگ انداخت.

هوش مصنوعی: اگر با نی نغمه سر دهی، می‌توانی دل‌ها را به درد بیاوری و از ناله‌ات، جهانی را به آتش بکشی.

هوش مصنوعی: اگر به طنبور نوا و صدای خود را باز بدهی، به همان اندازه که مسیح به کودکی آواز می‌دهد، می‌توانی روح و زندگی در او دمید.

هوش مصنوعی: اگر با نی داستانی را بگویی، نی در هر نفس هزاران راز را بازگو می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر با دف نواخته‌ای، وقتی که با دست حرکتی ایجاد کردی، در آن زمان باید به دقت به او گوش‌ دهی.

هوش مصنوعی: هیچ لحظه‌ای از نغمه‌سرایی کمانچه دور نشدی تا در میانهٔ مشکلات و چالش‌ها باقی بمانی.

هوش مصنوعی: زمانی که رباب، حال او را دید، به نشانه همدردی و همراهی، دستی به سمت او دراز کرد.

هوش مصنوعی: گاهی از عطش دل، با نغمه‌ای دلنواز، درست مثل عود، آهنگی خوش‌صدا را به نمایش گذاشتی که یادآور لحن داوود بود.

هوش مصنوعی: گاهی با ضربه‌ای از ساز، جلوه‌ای از زیبایی به وجود می‌آید و به هر یک از این ضربات، صدای ناله‌ای از دل خسرو برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: هر زمان که او با احساسی عمیق، شعری می‌خواند، آن شعر باعث می‌شد که شب به روشنی روز تبدیل شود.

هوش مصنوعی: گاهی با عود، ساز می‌نواختی و گاهی هم دستی به دامن چنگ می‌زدی.