هوش مصنوعی: خبر دادم به مرد سمرقند که وقتی خسرو از آن معشوقه روی برگرداند، چه اتفاقی افتاد.

هوش مصنوعی: دل شیرین به قدری غمگین شده که انگار در یک لحظه صد بار از خود جدا شده است.

هوش مصنوعی: در زمانی که نبود، patience و آرامش او تبدیل به دریایی از خون در چشمانش شد.

هوش مصنوعی: از نازکی و لطافتش مانند رشته‌ای، دل به خاطر تنگی‌اش مانند چشمی سوزن، می‌سوزد.

هوش مصنوعی: به خاطر این که هر لحظه به یاد تو هستم، قلبم را از دست داده‌ام و با دستانی پر، قلب خود را به چنگ آورده‌ام.

هوش مصنوعی: از درد و رنجی که به دل دارم، آن چنان غمگینم که گاه به خود می‌آیم و گاه از خود دور می‌شوم.

هوش مصنوعی: نور شادی و خوشی‌اش کم‌سو شده و دنیا برای او تیره و تار به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: قرار و آرامش او از دلش دور شده و به خاطر غم و اندوه، مثل شمعی که بی‌نور مانده، دلش نیز روشنایی ندارد.

هوش مصنوعی: در وجود او تنها اندک زمانی در شب بود که تا صبح، او به خداوند پیوسته بود.

هوش مصنوعی: از بی‌خوابی، مدام در تخت و کنار خود می‌چرخید، درست مثل بیمارانی که تمام شب دستشان روی هم است.

هوش مصنوعی: همچون شمعی که از آتش دل می‌سوزد، شب را با غم و ناراحتی سپری کردی و در طول روز با دردهای فراوان مواجه بودی.

هوش مصنوعی: زمانی که موهای معطر سنبل را جلوه‌گری می‌کردی، لحظه‌ای به گل نرگس زندگی و جانی بخشیدی.

هوش مصنوعی: به خاطر این که به شدت به تن و بدن آسیب زد، حالتی بدتر از نیلوفر پیدا کرد.

هوش مصنوعی: آیا شاید چشمانش به هنری خاص مانند هنر سامری بود که از چهره‌اش زیبایی و جلا مانند طلا نمایان بود؟

هوش مصنوعی: دو چشمش به خاطر ریزش مژه‌ها، به خواب نمی‌رود و حالتی مثل گویای نزدیک بودن به مرگ دارد.

هوش مصنوعی: در دل مردمک چشمش، خواب عمیقی نشسته و به خاطر حسرتی که به دل دارد، آب دهانش جاری شده است.

هوش مصنوعی: شخصی در حال احتضار به سر می‌برد، زبانش خشک شده و چشمانش باز مانده‌اند.

هوش مصنوعی: از بیماری چشمانش، مانند خواب آلودگی، مرگ در کنار او حضور داشت تا روزی که به بسترش آمد.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، هیچ‌کس از او چیزی نشنید، زیرا او به وضوح مرگ خود را می‌دید.

هوش مصنوعی: هیچ چیز جز اشکی که به چهره‌اش جاری شد، نتوانستی در وجودش حس کنی.

هوش مصنوعی: از دیدن او، درهای دل باز شده و به خاطر زیبایی‌اش، مانند مروارید درخشانی در کنار آن قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: موهای او همچون حلقه‌های زیبایی دور صورتش قرار دارد و در کنار گل‌های بنفشه، گل‌های ارغوانی می‌رویند.

هوش مصنوعی: آن اسبی که زیبایی‌اش مورد تمسخر قرار می‌گرفت، گاهی شبیه نیلوفر و گاهی شبیه زعفران به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: آیا کسی هست که از زمان ترفندها را یاد گرفته باشد؟ زیرا زمان هر لحظه به شکل و رنگی جدید در می‌آید و تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: هر از گاهی از خودم می‌پرسم چه کار کنم، به دل خودم بروم و با او صحبت کنم تا از مشکل‌هایم بگویم.

هوش مصنوعی: پشتیبان و همراهی در روز و شب جز غم و اندوه ندارم و به جز خون دلم، همدمی ندارم.

هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ فایده‌ای از دیدن این سختی‌ها نخواهم داشت، جز اینکه به درد و رنج دچار شوم و فقط نفس بزنم.

هوش مصنوعی: وقتی از خودت دور شدی و وقتی دوباره به خودت برگشتی، به جای اینکه patience را انتخاب کنی، قلبت را سخت کردی.

هوش مصنوعی: تو او را رها کردی و با کینه گفتی که سنگ چه رابطه‌ای با شیشه دارد.

هوش مصنوعی: گاهی می‌گویی ای کاش، شادی‌های شب‌ها کجا رفتند، آن لحظه‌های خوش و شادمانی‌ها.

هوش مصنوعی: چرا از زیبایی خود به او چیزی ندادم و از سر آرامش به او آرامش نبخشیدم؟

هوش مصنوعی: دو زلف من، که مثل یک گیسوی زیبا هستند، به سر خودشان رفته‌اند و در برابر آن آهو به دل‌ها خون می‌ریزند.

هوش مصنوعی: دو گیسوی من که کم شده است، چطور می‌توان به حال و روزش آرامش داد؟

هوش مصنوعی: دهانم که موی من را به هم تاب نداد، از حسادت او هیچ چیز نمی‌تواند به من بدهد.

هوش مصنوعی: دل من از شدت سختی مثل سنگ شده است و وقتی که بر خشم و ناراحتی‌ام غلبه می‌کنم، مانند سنگی بر شیشه می‌کوبم و شیشه خرد می‌شود.

هوش مصنوعی: هر زمانی که گام را از راه درست منحرف کردی، دیگر نمی‌توانی در سایه‌اش آرامش یابی.

هوش مصنوعی: دو ابرویم که مانند سایه‌ای بر چهره ماه فروافتاده، گویی که مژگانم به‌طور دلبستگی به او قوس خورده است.

هوش مصنوعی: اگر لیلی را داشته باشم، خودم را مانند مجنون به او وابسته می‌دانم و هر چه او بخواهد، نیاز دارم.

هوش مصنوعی: خوش به حال آن گلی که یک بلبل دارد، زیرا بلبل هم به گل و هم به خود او علاقه‌مند است.

هوش مصنوعی: وقتی دل از این ناراحتی کمی آرام می‌گیرد، باید از آن ناراحتی کمی دور شود و بعد از یک لحظه استراحت، دوباره به روزمرگی ادامه دهد.

هوش مصنوعی: وقتی که پادشاه از کوه سر برآورد، غم و اندوه دل او به یاد شیرین و دلنشین همسرش نمایان شد.

هوش مصنوعی: رقبای خود را فراخواند و جام طلایی دلش را به دست آورد و برای مدتی به آرامش رسید.

هوش مصنوعی: او صبح خود را با نوشیدنی آغاز کرد و رخسارش مانند بهار زیبا شد، همان‌طور که به خاطر شراب شب گذشته حالش گرفته و خواب‌آلود بود.

هوش مصنوعی: ظاهراً در جام طلا شراب وجود دارد، اما واقعاً آن چیزی که در دل نگران است، درد و رنج فراوانی است که درون احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: به دل می‌گفت که غم تو مانند نقل و شیرینی است و لذت ما در همین نوشیدنی است.

هوش مصنوعی: وقتی از دل شکسته و با غم فراوان چندین جام نوشید، دوباره به خاطر عشق و علاقه‌ای تازه، هوش و حواسش بازگشت.

هوش مصنوعی: او به زمین افتاد و دوباره برخاست و بدون فکر به خود، راهی را انتخاب کرد و سپس جلو رفت.

هوش مصنوعی: روح به سوی بانویی روانه شد و در حالی که اشک در چشمانش بود، همچون پیشقراول سپاه به راه افتاد.

هوش مصنوعی: وقتی که آن زن حال شیرین او را دید، او را در آغوش گرفت و لبانش را بوسید.

هوش مصنوعی: ای جانم، خیلی خودت را عذاب نده، چون نه چشمی برای دیدن و نه دارویی برای درمان تا همیشه وجود ندارد.

هوش مصنوعی: از آتش دل خود بیشتر نسوز و نگران نباش، زیرا بعد از تاریکی شب، همیشه روزی روشن خواهد آمد.

هوش مصنوعی: اگر خوشی و کامیابی از طرف بخت به کسی نرسد، نباید از او انتظار داشته باشی که در شرایط سخت و دشوار، به ستیز و مقابله برخیزد.

هوش مصنوعی: اگرچه پاییز زیبا و دلنشین است، اما نباید فریب آن را خورد، زیرا شادی و لذت واقعی در بهار رقم می‌خورد.

هوش مصنوعی: در فصل پاییز که برگه‌ها می‌ریزند و طبیعت به سمت خشکی می‌رود، شادی و خوشحالی وجود دارد. اما در بهار، با شکوفایی گل‌ها و زنده شدن دوباره‌ی طبیعت، حال و هوای بهتری وجود دارد.

هوش مصنوعی: در پیوند با معشوق، جدایی و هجران واقعیت اصلی است، زیرا پس از شب جدایی، صبح وصال فرامی‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر در یک لحظه از مسیر خود کنار بروی، امیدت از دست می‌رود. پس نباید به یکباره از تلاش و کوشش دست بکشید.

هوش مصنوعی: هرگز از درگاه حق ناامید نشو، زیرا ناامیدی در برابر او، عمیق‌ترین نوع کفر است.

هوش مصنوعی: هر لحظه که در پی خوشی‌ها باشید، ممکن است درهای جدیدی برای شما باز شود. اما نه هر کسی که دچار درد و سختی می‌شود، به سرنوشت تلخی دچار خواهد شد.

هوش مصنوعی: دل خود را در غم نداشته باش، زیرا او نیز از تو به مراتب بیشتر در اندوه و غم است.

هوش مصنوعی: نگو که من به خاطر عشق او در رنج و درد هستم، زیرا فقط خداوند می‌داند این درد چه اندازه عمیق است.

هوش مصنوعی: نگو که کسی از درد من خبر ندارد، بلکه برای آگاهی از درد او، به دل خودت نگاهی بینداز.

هوش مصنوعی: عاشق و معشوق مانند دو آینه هستند که رو به روی هم قرار دارند و هر یک تصویر دیگری را منعکس می‌کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از عمق رازها و ناشناخته‌ها بیرون می‌آید، زمانی که در آنجا شکل گرفت، در اینجا نیز خودش را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم سخنی بگویم که حقیقت دارد و مربوط به عشق است؛ هم محبوب و هم عاشق در این عشق وجود دارند.

هوش مصنوعی: هر که بداند، می‌فهمد که دل‌ها به دل‌ها راه پیدا می‌کنند و ارتباط آن‌ها از طریق احساسات و عواطف برقرار می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر تو دوست او هستی، او نیز دوست تو خواهد بود؛ چرا که عشق از هر دو طرف نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: شاپور از آن در دیگر، زبانش را باز کرد و از این مطالب، هر چه را که به یاد داشت برای او خواند.

هوش مصنوعی: روزی او با فریب و گاهی با دلی شکسته، مونس و آرامشی برای خود به دست آورد.