هوش مصنوعی: وقتی خسرو به چشمان آن سرو سمن‌بَر نگاه کرد، دلش را در آغوش سنگی‌تر از آن یافت.

هوش مصنوعی: وفاداری راه و رسم خاص خود را دارد و همه مانند دل خودشان سخت می‌گویند و اصطلاحاً نمی‌توانند به راحتی به آن پایبند باشند.

هوش مصنوعی: وقتی که زلف او لحظه‌ای دور خودش پیچید، چند قطره اشک از چشمانش فرو ریخت.

هوش مصنوعی: پس از آن، چون از مجلس برخاست، مانند آتشی خشمگین و غضبناک گفت: امیدوارم وقتتان خوش باشد.

هوش مصنوعی: من از این درگاه می‌روم و دیگر نمی‌خواهم دردی را تحمل کنم که بیش از این باشد.

هوش مصنوعی: من آماده‌ام تا با تیر انتقاد و نکوهش به سمت خودم حمله کنم و از این جا، مشکلات و سختی‌ها را تحمل نمایم.

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ی کافی از تو رنج و ناگواری کشیده‌ام و بی‌رحمی و ظلم تو را به خوبی تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: از این که نگاهت مرا سوزاند، می‌فهمم که باید از نگاهی مردمی و دوستانه بیاموزم.

هوش مصنوعی: من نسبت به آن هندو ناسپاسی نمی‌کنم، زیرا او به من درس انسان‌شناسی داد.

هوش مصنوعی: من را با این حرف‌ها بی‌هوش کردی، احساس تنهایی می‌کنم و انگار در گوشم صداهایی می‌پیچد.

هوش مصنوعی: کلمات زیبا و دلنشینی که تو بر زبان آوردی، برای من کافی است و تا زمانی که زنده‌ام، این یادها را با خود دارم.

هوش مصنوعی: عجیب است اگر سگ از کسی این همه بی‌احترامی ببیند، اما اگر من انسان باشم، همین برایم کافی است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به زبان ساده بگویم: چیزهایی که از تو شنیدم، شگفت‌انگیز است و اگر بتوانم آنها را بعد از مرگم بگویم، عجیب خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر از این غم به تپش بیفتم و حالتی شاد ایجاد کنم، حتی می‌توانم در گور نیز زنده بمانم.

هوش مصنوعی: من دیگر نمی‌خواهم یک بار دیگر از تو جدا شوم، اما اکنون ناچارم از این در بروم.

هوش مصنوعی: اگر روزی برگردم، به خاطر تو برمی‌گردم و اگر مرگ به من فرصت دهد، از تو عذرخواهی می‌کنم.

هوش مصنوعی: او این حرف‌ها را گفت و سوار بر مرکب شد و همان شب به سوی روم روانه گردید.

هوش مصنوعی: وقتی صدای خسرو به آن سرزمین رسید، پادشاه روم به استقبال او آمد.

هوش مصنوعی: برای ستایش بهتر و تعریف از او، نوازش کرد و عذرخواهی‌های زیادی انجام داد.

هوش مصنوعی: او گنجینه‌ها و جواهرات فراوانی را به او بخشید، به طوری که شایسته پادشاهان باشد.

هوش مصنوعی: او را به شهر خود برد و سپس نزد خود فراخواند و به کنارش بر تخت نشاند.

هوش مصنوعی: او تصمیم گرفت و همه تلاشش را به کار گرفت تا هر چیزی که لازم بود را به او بدهد.

هوش مصنوعی: از زمانی که او با ثروت و نیرویش دل مرا شاد کرد، سپس دخترش را به او بخشید.

هوش مصنوعی: او را به میخانه برد و با قاطعیت پیمان بست که تو مسیحی هستی و اینجا مریم وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی خسرو آن نوازش‌ها و آن ثروت قهرمانان را مشاهده کرد، از نگرانی‌ها و مشکلاتش راحت شد.

هوش مصنوعی: لشکری برای جنگ آماده کردند و به سمت بهرام چوبین حرکت کردند.