هوش مصنوعی: ای خدا، بر من رحمتی نازل کن و با لطف خود، راهنمایی برایم فرستاده و مرا هدایت کن.

هوش مصنوعی: من در کار تو، آنچه باید و شایستهٔ تو بود را انجام ندادم.

هوش مصنوعی: در آن روزی که بزرگ‌ترین روز قیامت فرامی‌رسد، هیچ‌کس نمی‌داند در آنجا چه اتفاقی می‌افتد و چه بلایی بر سرش می‌آید.

هوش مصنوعی: آیا تو در حال خواندن نامه‌ام هستی؟ اگر نه، وقتی که چهره‌ام زرد و پژمرده شود، چه احساسی خواهی داشت؟

هوش مصنوعی: خداوند، من گناهان زیادی را به درگاه تو آورده‌ام، بیشتر از هر چیزی که بتوانی تصور کنی.

هوش مصنوعی: اگر اشتباهی از من سر زده و باعث شود که دیگران از من ناراحت شوند، احساس شرم و خجالت می‌کنم.

هوش مصنوعی: به دلیل اشتباهات و خطاهای فراوانی که از من سر زده، گناهان زیادی از من نمایان شده است.

هوش مصنوعی: کسی که به قوم و ملت من بی‌احترامی می‌کند، از من دوری می‌کرد چون او حالت بدی دارد.

هوش مصنوعی: زمستان است و راهی طولانی پیش‌رو دارم، در حالی که امکاناتم محدود است و من خسته و ناتوان هستم.

هوش مصنوعی: گاهی در وضعیت‌ خوشی هستیم و گاهی در شرایط سخت و در چاهِ مشکلات افتاده‌ایم. اما در میان این‌ها، همه‌ی این وضعیت‌ها بدتر از آن است که ما در این راه برویم و غافل باشیم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر اشاره می‌کند که وقتی دیگران در سختی و سردی قرار دارند، او هیچ اقدام مثبتی برای کمک نکرده و تنها به بخشش‌های خود بسنده کرده است. او به دنبال سود و فایده نبوده و نتوانسته ارتباطی موثر با دیگران برقرار کند.

هوش مصنوعی: در بیابانی تاریک و شب، من در حال مستی هستم. خواهش می‌کنم رحم کن، چون این وضعیتی که دارم، بسیار سخت است.

هوش مصنوعی: من نه روحی دارم که همراه من باشد، نه دلی که با خودم داشته باشم؛ و نه راهی برای بازگشت و نه مسیری برای پیشرفت.

هوش مصنوعی: به من نگاه کن که در این وضعیت ناتوانی و درماندگی چه کاری می‌توانم انجام دهم اگر تو دستم را نگیری.

هوش مصنوعی: من بد هستم و هیچ نیکی در وجودم نیست، اگر تو مرا نبخشی، وای بر حال من!

هوش مصنوعی: در بیداد گمراهی افتاده‌ام و راه را گم کرده‌ام، خواهش می‌کنم مرا در برابر مردم رسوا نکن.

هوش مصنوعی: افتخار نکن که آن در به من عار می‌دهد، بلکه آنچه موجب خجالت من می‌شود را از بین ببر.

هوش مصنوعی: در بازاری که مردم پرجنب و جوش هستند، هم خرید انجام می‌شود و هم فروش.

هوش مصنوعی: اگر کسی به من توجه نکند، ناراحت نمی‌شوم چون برای او ارزشی ندارم.

هوش مصنوعی: در این مسیر که هیچ آرامشی نیست، نه از جلو و نه از عقب، هیچ راهی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند من نیست که به سمت دیگری نرود؛ همه چیز را مصرف کرده و بهره‌برداری کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در شب، مانند باربری که بار سنگینی به دوش دارد، به سختی کار می‌کنم و همه روز تلاش می‌کنم تا روزی خوبی داشته باشم.

هوش مصنوعی: حالت نامناسب و سرگشته‌ام را درک نمی‌کنی، مثل سگی هستم که از گروهش جا مانده‌ام.

هوش مصنوعی: هرچند مدتی از راه راست منحرف بودم و به دلایلی از درگاه حق دور شده بودم،

هوش مصنوعی: خدایا، دوباره به درگاهت آمده‌ام و به خاطر اشتباهاتم از تو طلب بخشش می‌کنم.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که افرادی با پوزش و دلیل از تو تقاضای بخشش می‌کنند به خاطر ندامت از کارهای گذشته‌شان.

هوش مصنوعی: اگر باران رحمت تو بند بیفتد، چه تأثیری بر این دریا دارد؟ چه چیزی از دریای رحمت تو کم خواهد شد؟

هوش مصنوعی: ای پادشاه، از تو انتظار دارم که به خاطر گناهانم، لباس روح را به من ببخشی و مرا از این آلودگی‌ها نجات دهی.

هوش مصنوعی: در جایی که آب دریا و جوی وجود ندارد، رحمت تو بهتر است تا کسی که گناهکار است، شسته شود.

هوش مصنوعی: در روزی که تو از مقام و سلطنت خود کناره‌گیری کنی، به این گروه بی‌سر و سامان و فقیر نیازمند خواهی شد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه چیزی را به تو تقدیم کنم جز اشتباهات خودم.

هوش مصنوعی: خواهش می‌کنم، لطفی کن و اجازه بده به سمت خودت بروم؛ اما مرا به عقب نبر، چون در این مسیر نمی‌خواهم از این بیشتر برگردم.

هوش مصنوعی: در این مصرع، شاعر به تجربه‌ای تلخ اشاره می‌کند که از نوشیدن شربتی مرگ‌آور به دست آمده است. او حس می‌کند که با این نوشیدنی، از وجودش چیزی باقی نمانده و به نوعی تبدیل به خاک و عدم شده است. این بیان نشان‌دهنده‌ی یأس و پوچی است که از مرگ یا از دست رفتن هویت ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی از دنیای مادی و ناپاکی‌ها رها شوم و به پاکی برسم، آن‌گاه گردی که بر خودم نشسته، از بین می‌رود و از این دنیا که مانند تخته خاک است، آزاد می‌شوم.

هوش مصنوعی: در آن لحظه‌ای که جانم را در مقابل تو فدای می‌کنم، فراموش می‌کنم که چه خطاها و ناپسندهایی دارم.

هوش مصنوعی: نه راهی دارم که با تو همدل شوم و نه چهره‌ای هست که بخواهم از درش خارج شوم.

هوش مصنوعی: من شکی ندارم که تو خطاهایم را می‌بخشی و از در خانه‌ام دور نمی‌شوی.

هوش مصنوعی: نفس من را از تاثیرات دنیا رها کن، و مرا از حالات ناشایست دور کن.

هوش مصنوعی: ای خداوند خالق، پروردگار مهربان و آمرزنده، لطف و رحمتت را شامل حال ما کن و ما را مورد بخشش قرار بده.

هوش مصنوعی: من از رحمت و نعمت گسترده‌ات به نور وجود احمد و به خاطر کلامت انتظار دارم.

هوش مصنوعی: آیا می‌توانی سلیمی را که از مسیر خود منحرف شده است، با لطف و مهربانی‌ات به راه راست برگردانی و از گناهانش بگذری؟

هوش مصنوعی: او را با مهربانی و نیکی حمایت کن و از ترفندهای شیطان دور نگه‌دار.