هوش مصنوعی: در کنار شهرود با یکدیگر، شیر نمایان می‌شود و به دست خسرو کشته می‌شود.

هوش مصنوعی: در شب، وقتی آن دختر زیبا و دلربا از میانسرا بیرون آمد، گویی که آسمان را به سرقت برد.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها برای زیبا جلوه دادن زندگی، رداهای آسمان را به رنگ زرین آراسته‌اند.

هوش مصنوعی: شبی که عطر عنبر می‌فروشد، دسته‌های مشک از زلف‌هایی که به هم پیچیده‌اند، به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: در این شب زیبا که از همه سو نور ستاره‌ها مانند شعله‌های آتش درخشیده و شگفتی‌هایی را نمایان کرده است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم بگویم، اگر باور نکنی، برایم عجیب نیست که در شبی که آنقدر طولانی بود، به اندازه یک سال به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: سوار شرق آنقدر سریع حرکت کرده که نتوانسته تا صبح حتی جایی توقف کند یا چیزی بگوید.

هوش مصنوعی: مانند پرنده‌ای که در صبح بال و پر خود را می‌گشاید، در سپیده‌دم آیه‌های سوره فجر را می‌خواند.

هوش مصنوعی: پرندگان با شوق و حرارت به پرواز درآمدند و همه نشان از باختن و آغاز دوباره را در چهره شان داشتند.

هوش مصنوعی: وقتی که عاشقان از میدان خارج شدند، گنجینه‌ای از زیبایی و ارزش را به نمایش گذاشتند.

هوش مصنوعی: در هر کجایی که سنگی قیمتی وجود داشت، آن را به نمایش گذاشتند و در هر جایی که فردی با استعداد و خاص بود، او را به میدان آوردند.

هوش مصنوعی: در بازی چوگان، هر بازیکن تلاش می‌کند تا برنده شود، اما در این میان هیچ‌کس نمی‌تواند به اندازه شیرین موفق و پیروز باشد.

هوش مصنوعی: هر بار که ملک با او در تعامل بود، فرصتی برای نفوذ و سوء استفاده برایش پیش نمی‌آمد.

هوش مصنوعی: و به خاطر همین، مانند نقره‌ای که در آتش می‌درخشد، او نیز آنچنان در حال درخشش بود که حتی یک لحظه فرصت نمی‌یافت تا از آن دور شود.

هوش مصنوعی: در آن میدانی که هر فردی از یکدیگر بهتر و برتر را به اوج آسمان می‌ستود و ملک به خوبی‌ها اشاره می‌کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که خسرو متوجه شد که در بازی چوگان نمی‌تواند به نفع خود از او بهره‌برداری کند، تصمیم گرفت که دیدن او را در این بازی از دست بدهد.

هوش مصنوعی: به شیرین گفتند ای سرو زیبای بلند قامت، بر چهره‌ات چشمان اهل بصیرت باز است.

هوش مصنوعی: بیا تا درباره کمان و تیر صحبت کنیم و سرگرم شویم و به شکار برویم.

هوش مصنوعی: از شدت شادی، هم کوه و هم دشت شبیه گلستان شده‌اند، و در گلستان، باغ‌ها نیز گل‌افشان هستند.

هوش مصنوعی: به تماشای یاسمین و دسته‌های سنبل بپرداز، که روی زمین پر از گیاهان سبز و گل‌های زیباست.

هوش مصنوعی: زمین به زیبایی و تزئینات فراوان مانند چتر کاووس درخشید و زمان نیز به خوشگلی و جلوه‌گری پر طاووس بدل شد.

هوش مصنوعی: تو گفتی که رنگ رخسار زیبا به دلیل شراب صبحگاهی محو می‌شود و مانند گل در سپیده‌دم می‌گردد.

هوش مصنوعی: باد صبا می‌گوید که گل بنفشه دارای بوی زلف محبوب است و عطر خوشی را با خود دارد.

هوش مصنوعی: عطر دل‌انگیزی که از هر سو در چمن پخش شده، سبب شده که دکان عطاری به فعالیت بیفتد.

هوش مصنوعی: چمن، بر روی تخت باغ، فرشی گسترده و ملک گل، بر فراز تخت نشسته است.

هوش مصنوعی: پرندگان صبحگاهی مست از نوشیدنی، باغ را به زیبایی تزیین کرده‌اند و با هزاران دست، خود را آراسته‌اند.

هوش مصنوعی: به دلیل گریه و زاری بلبل بر روی گل، گل را در باغ به حالت نازک و آسیب‌پذیر در آورده است.

هوش مصنوعی: زمین پر از لاله‌ها و گل‌های بادام است، گویی چندین جام روی هم انباشته شده‌اند.

هوش مصنوعی: خون لاله بر زمین می‌ریزد و گل سوسن به خاطر این سخن، بی‌صدا و ساکت مانده است.

هوش مصنوعی: باد خنکی وزیده که موهای نرم و زیبا را به حرکت درآورده و زلف‌های پرچین را تاب داده است.

هوش مصنوعی: در حال و هوای صبحگاهی، از شدت شادی و سرمستی، این گل‌ها به دور و بر می‌چرخند و با غنچه‌ها بازی می‌کنند.

هوش مصنوعی: دست جوانمردی که لب‌هایش شیرین است، وقتی شاه را دید، به زمین افتاد و پای شاه را بوسید.

هوش مصنوعی: شخصی در برابر شاه به احترام زانو زد و در حضور او شروع به صحبت کرد و او را ستایش کرد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، تا زمانی که نیکی و بدی وجود دارد، بادهای حکمرانی بر تاج و تخت تو در نوسان خواهند بود.

هوش مصنوعی: سعادت و خوشبختی تو در هر زمان و مکانی فراهم است و در هر روز و شب، خدمتگزارانی از ترک و هندو در کنار تو خواهند بود.

هوش مصنوعی: همه کارهایت را به نوازندگان بسپار، تا همیشه سر و کارت شاد و لبخند بر لبانت باشد و دلت خوش باشد.

هوش مصنوعی: حق تو در این جهان شجاعت است و شایسته است که در این دنیا قهرمانی کنی.

هوش مصنوعی: دست تو که به دنیا نشان دادی، نه فقط دستان عادی است و نه قدرت سام و رستم را دارد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز در دنیا نمی‌تواند به اندازه دست و بازوی تو ارزشمند باشد و با تو برابر شود. بنابراین، هزاران بار نیکوست بر تو ستایش و تحسین کنیم.

هوش مصنوعی: به نور آتش و چهره‌ی خورشید که برتر از افریدون و جمشید است.

هوش مصنوعی: در میان پادشاهان دنیا، آنهایی که می‌شناسی چه کسانی هستند، تا تو نیز از جمله کسانی باشی که تاجی را به دوش می‌گذارند.

هوش مصنوعی: شایسته‌ی توست که در این جهان فرمانروایی کنی، چون هیچ کس در این دنیا نمی‌تواند مانند تو باشد.

هوش مصنوعی: وقتی این توصیف‌های زیبا از شاه شیرین گفته شد، جام زرین هم با چرخشی دیگر ظاهر شد.

هوش مصنوعی: دوستان دوباره در جمع گرد آمده‌اند و رقبایشان به خاطر پریشانی و آشفتگی خود، از آن جمع دور شده‌اند.

هوش مصنوعی: همه به خاطر گردش جام شراب مست و شاداب شده‌اند. یکی در حال رقصیدن با پاهایش است و دیگری دستش را حرکت می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی مجلس شاد و گرم شد و می‌نوشیدند، بلبلان بر گل‌ها به خوشحالی و شادی آواز خواندند.

هوش مصنوعی: در آن باغ پر از سیب و به، پادشاهی برای چیدن شفتالو آمد.

هوش مصنوعی: بله، چون آتش آن می (شراب) باعث افزایش لذت و شوق می‌شود، به‌طوری‌که مانند سیب و شفتالو (هلو) شیرین و مطبوع به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: ملک از آن هیجان خوشایند به احترام و ارادت رسید که مرد در شرایط سخت و آشوب‌ها به آزمایش و موفقیت دست یابد.

هوش مصنوعی: در دنیای سخت و پر آشوب، زمانی که برای کسی خوشبختی و موفقیتی به وجود نیاید، هیچ‌کس نمی‌تواند از این دنیا چیزی به دست آورد.

هوش مصنوعی: هر مشکلی که ایجاد می‌شود، اگر باعث رشد و پیشرفت نباشد، بدان معناست که از حکمت و دانش خداوندی خارج است.

هوش مصنوعی: وقتی در میان هیاهوی زمانه قرار می‌گیری، نگران نباش؛ زیرا نمی‌دانی چه مسائلی در آن هیاهو در انتظار توست.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات کارهای بدی که به نظر می‌رسند، ممکن است در واقع به نفع ما تمام شوند، و برعکس، برخی از چیزهایی که به نظر مفید می‌رسند، ممکن است باعث ضرر و زیان شوند.

هوش مصنوعی: به این معنی است که اگر کسی بدی کند، باید بدی او را جدی بگیری؛ زیرا آن بدی به نوعی بر جان و روان او تأثیر می‌گذارد و نمی‌توان آن را نادیده گرفت. در واقع، وجود بدی در هر کسی، نشانه‌ای است از آتش و دردی که در درون او وجود دارد.

هوش مصنوعی: نگو که دل بد من بی‌تاب است، زیرا که خوبی و بدی در این دنیا به‌سرعت در حال تغییر است.