هوش مصنوعی: نوجوانی را غنیمت بشمار، زیرا زندگی در این دوران لذت‌بخش‌تر است و مانند آن نیست.

هوش مصنوعی: زمانی که ماه نو به سمت کامل شدن پیش می‌رود و به شکل ماه شب چهارده درمی‌آید، باید قدر و ارزش آن را دانست، چون مانند ماه شب قدر دارای زیبایی و معنایی خاص است.

هوش مصنوعی: جوانی بهترین و شاداب‌ترین دوران زندگی است، همان‌طور که بهار فصلی پر از زندگی و سرسبزی است.

هوش مصنوعی: وقتی که نوازنده به سمت نواختن آهنگ شاد می‌رود، ای جوان، به این آهنگ خوب گوش کن که از صدای چنگ همراه با نغمه‌ای زیبا به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: عاقل کسی است که بتواند از جوانی به درستی بهره‌برداری کند و به پیری مفید برسد.

هوش مصنوعی: شه جوان، با زیبایی و دولت و خوبی، به عنوان پادشاهی درخشان و خوشبختی در جهان شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: او نشسته بود و با افراد خاص و نزدیک به خود گفتگو می‌کرد که ناگهان مهین با نوش (ماده‌ای خوش طعم) وارد شد.

هوش مصنوعی: از او پرسیدند که حال تو چگونه است، در حالی که ما برای نگهداری از کرم‌ها، زحمت‌های زیادی را متحمل شده‌ایم.

هوش مصنوعی: او با تشریفاتی خاص بر زخم عمیقی که بر دلش نشسته بود، مرهمی گذاشت.

هوش مصنوعی: او در پاسخ گفت که شنیدم مدتی است که بانوی دلش از درد و غم در رنج است.

هوش مصنوعی: در بین عالم، یک برادرزاده وجود دارد که عشق و محبتش در دل و جان انسان‌ها جا می‌گیرد.

هوش مصنوعی: او در جنگل گم شده و مانند پرنده‌ای پریشان از دید مردم ناپدید شده است.

هوش مصنوعی: امروز پیکی به سراغ من آمد و خبری از آن ماه زیبا برایم آورد.

هوش مصنوعی: اگر خواسته‌ی تو این است که به بانو بگویم، به زودی او را برایت می‌آورم.

هوش مصنوعی: زمانی که آن زن این صحبت را شنید، بلافاصله رنگ رخسارش به خاطر اشک‌هایی که از چشمانش ریخته شده بود، زرد شد.

هوش مصنوعی: دل غمگین او بسیار شاد شد و به دست و پای خسرو بوسه‌هایی داد.

هوش مصنوعی: اگر خسرو به این شکل به من نیکی کند، من از جمله کنیزان او خواهم بود.

هوش مصنوعی: من آرزو دارم که وقتی شهان به آنجا می‌رود، آن ماه به پیش من بیاید.

هوش مصنوعی: من اسبی دارم که مانند شبدیز، در شب‌ها با سرعت و چابکی حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: او به زیبایی مانند گل است و نامش زیبا و خوش‌صدا است، همان‌طور که باد با تندی و شتاب حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر این نعمت از دست او برود و از این غم و اندوه نجات پیدا کنم، دل من آرام خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: من شکرگزار آن اسب خوب هستم و همچنین بر خود لازم می‌دانم که از او قدردانی کنم.

هوش مصنوعی: اگر چیزی بر آن چیز سنگین نشیند و زود از آن دور شود، مانند آن است که این آتش مانند دود زود از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: هنگامی که شبدیز در مسیر حرکت کند و گرد و غبار برپا کند، فقط رنگ گلگون می‌تواند او را همراهی کند و هیچ چیز دیگری نمی‌تواند در کنار او باقی بماند.

هوش مصنوعی: خسرو به دنبال شاپور شیرین خواهد رفت.

هوش مصنوعی: دل هیچ گاه در یک جا آرام نمی‌گیرد، مانند این است که به یک منزل نمی‌ماند و دو منزل را در یک لحظه پشت سر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: شاپور وقتی این حرف را شنید، از جا بلند شد و آماده سفر شد و مسیر راه را سامان داد.

هوش مصنوعی: او به سوی شهر مداین رفت و مانند باد در آن راه، حتی یک لحظه هم توقف نکرد.

هوش مصنوعی: از عطر مشکوی خسرو، آن ماه زیبا به سمت قصرش فرستاده شد.

هوش مصنوعی: شاپور به سمت قصر رفت و بر در آن زد. پری زیبا مانند ماه از بالای بام نگاهی به او انداخت.

هوش مصنوعی: شخصی پرسید که در این مکان، کسی که می‌تواند راهنمایی کند کیست؟ و در پاسخ گفته شد که اینجا بنده‌ای از درگاه شاپور است.

هوش مصنوعی: وقتی شمع شنید این سخن، گفتی که ناگهان روز روشن شد.

هوش مصنوعی: او به زیردستانش دستور داد که با کمال احترام و ادب، کنیزی را از درب به داخل بیاورند.