هوش مصنوعی: وقتی خسرو به ارمن رسید و آرامش پیدا کرد، دیگر داستان‌های شیرین را بشنوید.

هوش مصنوعی: از آنجا که او در شهرها و سرزمین‌های مختلف زندگی می‌کرد، هرگز نتوانسته بود در دلش آرامش و ثباتی پیدا کند.

هوش مصنوعی: حال خسرو به طور کامل مشخص است، زیرا او از زمانی که از سرزمین پدرش جدا شده، دگرگون شده است.

هوش مصنوعی: دل او متوجه شد که آن پادشاه خوب، به ارمن آمده است تا او را ببیند.

هوش مصنوعی: او نیز مانند ماه روشن شد و زیبایی‌اش را در آب دید.

هوش مصنوعی: شخصی که در برتری و نیک‌کرداری خود دچار خودپسندی و فریب خوردگی شده، در برابر واقعیات زندگی سرشکسته و ناامید است. مانند این است که او خود را در گیسوانش پنهان کرده و نمی‌تواند به درستی خود را ببینید.

هوش مصنوعی: سپس از شدت درد، سرش را بلند کرد و نفسی عمیق کشید و راز درونش را فاش کرد.

هوش مصنوعی: خسرو به زیبایان گفت که اکنون روش زندگی من از این حالت خارج شده است.

هوش مصنوعی: اگر می‌توانستند برای من در کوه‌های سخت و سنگی قصر و جایی بسازند تا در آن زندگی کنم.

هوش مصنوعی: مسیر بی‌پایه و اساس، هیچ هدفی ندارد و از آن بدتر هوایی است که از همان مسیر ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: من به جایی می‌روم که هیچ انسانی به من نپیوندد و هیچ آفریده‌ای به سوی من نیاید.

هوش مصنوعی: مدتی از دید مردم دور می‌شوم تا به آرامی و با خیال راحت در دنیای خودم زندگی کنم.

هوش مصنوعی: در آن مکان، از درد و اندوه قلبم به دیوار تکیه می‌زنم تا ببینم سرنوشت چه می‌شود.

هوش مصنوعی: سپس آن زیبایانی که چهره‌ای پرفروغ داشتند از استادان بنا خواستند تا برایشان چیزی بسازند.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای که او گفت، برای او کاخی ساختند و درهای آن را به سمت ارمنستان گشودند.

هوش مصنوعی: شخصی در حال انتظار است که به دلخواهش برسد و چشم به راه است تا از جایی که در آن قرار دارد، به درگاه مورد نظرش برود.

هوش مصنوعی: وقتی آن کاخ زیبا ساخته شد، در آنجا زیبایی که به ماه می‌ماند با ناله‌ای غمگین حاضر شد.

هوش مصنوعی: در آنجا کسی با دل شکسته و ناامید زندگی می‌کند، مانند دانه قیمتی که در دل سنگی پنهان شده است.

هوش مصنوعی: چند نفر از زیبایانی که در خدمت خسرو بودند، به خاطر ترس از پرویز، به او ملحق شدند.

هوش مصنوعی: من علاقه‌مند به خدمتگزاری او شده‌ام و می‌دانم که این مسئولیت بر عهده‌ام است.