هوش مصنوعی: وقتی شب زلیخا اشک می‌ریخت، یوسف همچون خورشیدی از آسمان‌ها طلوع کرد.

هوش مصنوعی: سپاه رومیان به سرزمین زنگی حمله کرد و در این میان، شاه خسرو، به طور پیروزمندانه‌ای به تخت سلطنت در شرق نشست.

هوش مصنوعی: ناگهان رومی از جایی ظاهر شد و با هنرهای بسیاری، زنگی را از تن خود خارج کرد.

هوش مصنوعی: در شب، دلش به خاطر یک آرزو و حسرت زیاد، اشک ریخت و صبح، نور روز از این گریه‌های او سرشار از شادی و زندگی شد.

هوش مصنوعی: دل خسرو به زحمت و مشقت به سمت دشت ارمن رفته است.

هوش مصنوعی: به سمت چشمه‌ای رفت، لباس‌هایش را درآورد، سر و تنش را شست و مدتی استراحت کرد.

هوش مصنوعی: پس از گذشت یکی دو ساعت، لشکر او را نیز از پی پرویز به عقب راندند.

هوش مصنوعی: وقتی که سپاه با هم به آنجا رسیدند، در بیابان خیمه‌ها را به صف در کنار هم برپا کردند.

هوش مصنوعی: ناگهان فردی به سمت بانو شتافت که خسرو پرویز به طور ناگهانی وارد شد.

هوش مصنوعی: مهین بانو وقتی از این ماجرا باخبر شد، به سمت پرویز رفت و با خود گنجینه‌ای بزرگ آورد.

هوش مصنوعی: نیازی به نثار و پیشکش‌های بیش از حد نیست، بلکه باید به اندازه و شایستگی عمل کرد.

هوش مصنوعی: همه اسب‌ها را زین کرده‌اند و از طلا و نقره تزئین شده‌اند، و حتی غلامان و کنیزان نیز تماماً آماده و مهیا هستند.

هوش مصنوعی: صدای شاد و دلنواز از ماه تا ماهی، به اندازه‌ای که بخواهی می‌نوازد.

هوش مصنوعی: به خاطر چنان بدی‌ها و مصیبت‌هایی که در کنار ما وجود دارد، میوه و خوشی به دست نمی‌آید و دسترسی به نعمت‌ها و لذت‌ها سخت شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر فراوانی نعمت‌ها و فراوانی مرغ و بره‌ها، چیزی در وضعیت من کم نبود.

هوش مصنوعی: ستاره به عنوان نگهبان و خود به مانند ماه نو، زمین را در برابر تخت پادشاه بوسید.

هوش مصنوعی: خسرو چون پرچم را بر افراشت، این بیچاره را از زمین بلند کرد.

هوش مصنوعی: از پادشاه جهان انتظار دارم که در اینجا در خوشحالی و شادابی حکومت کند.

هوش مصنوعی: ما در اینجا به پناهی در سلطنتی نیاز داریم که مدت کوتاهی ما را آرامش بخشد.

هوش مصنوعی: وقتی خسرو این همه احترام و ارزش را از او مشاهده کرد، زمین زیبا و دشت خوبی را دید.

هوش مصنوعی: او دعوت را پذیرفت و سپس با قلبی شاد به شهر ارمن رفت.