هوش مصنوعی: چنانچه شاپور با نیرنگی که به کار برد، در غیاب حریف خود بازی شطرنج را باخت.

هوش مصنوعی: شخصی پرده‌ای از آثار زیبا را برداشت و نشان داد که در آن هر تصویر و طرحی که بخواهی قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: او در یک راه متوقف شد و نشسته است و در دستش گوشه‌ای از یک طومار را گرفته است.

هوش مصنوعی: جهان پر از شگفتی‌ها و عجایب است و هر یک از این شگفتی‌ها خود داستانی جذاب و خاص دارد.

هوش مصنوعی: در آن نوشته‌ی قدیمی، همه چیز به تصویر کشیده شده و در وسط آن، تصویری از پرویز وجود دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که آن زیبا رویان به آن مکان رسیدند، افسار اسب ها را کشیدند و متوقف شدند.

هوش مصنوعی: وقتی شیرین را دید و به تصویرهایش نگریست، مثل بید از یاد سرو خود لرزید.

هوش مصنوعی: سوال کرد که تو کیستی و از کجا آمده‌ای، تا بتوانم بوی آشنایی از تو احساس کنم.

هوش مصنوعی: این شعر به معرفی یک شخص می‌پردازد و سوالاتی درباره نام و سرزمین او مطرح می‌کند. شاعر می‌خواهد بداند که این فرد کیست و از کجا آمده است. به نوعی، کنجکاوی و جستجوی هویت او را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: شاپور، فردی آگاه و دانا، به او پاسخ داد که من چیزی از راز خود را از تو مخفی ندارم.

هوش مصنوعی: من استاد هنر نقش‌آفرینی هستم و می‌توانم مانی را در طرح و نقشش به تصویر بکشم.

هوش مصنوعی: خلوت کردن با ظواهر و ظاهرها نکته‌ای نیست که بتوان به سادگی بر آن تکیه کرد، زیرا من به عمق معانی و معناها آشنا هستم.

هوش مصنوعی: هر شکلی که به خود بگیری، در نهایت می‌گویم این فرد کیست و نامش چیست.

هوش مصنوعی: وقتی شیرین نشانه‌ای از محبوبش دید، لحظه‌ای در آنجا توقف کرد.

هوش مصنوعی: او در گوشه‌ای نشسته و طوماری را در دست دارد و به شاپور شیرین‌کار نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: نقش‌ها یکی یکی از روی طومار نگاه می‌کرد و با اشک‌هایش آن طومار را می‌شست.

هوش مصنوعی: وقتی به دقت و به آرامی به هر یک از جزئیات نگاه کرد، ناگهان متوجه شد که تصویر خود را در آن‌ها می‌بیند.

هوش مصنوعی: آن پری‌زاد به قدری عاشق و دیوانه شد که حالتی مانند دود و آتش به خود گرفت.

هوش مصنوعی: گفت: دوباره بگو که این موجود کیست، کجا زندگی می‌کند و نامش چیست؟

هوش مصنوعی: شاپور، کسی که به خوبی به جهان و آنچه در آن می‌گذرد آگاه است، به او پاسخ می‌دهد که با وجود این که تو احساس تنگی و سختی می‌کنی، در واقع این شیرینی زندگی است که باید احساس کنی.

هوش مصنوعی: چرا می‌پرسی؟ دربارهٔ این ظاهر چه بگویم، که من هم مانند تو از آن حیران و متحیر هستم.

هوش مصنوعی: این شخصی که از او سؤال می‌کنی، پادشاهی است که نسل او به جمشید برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: چهره‌اش مانند ماه است، اما تمام زیبایی‌هایش را در نوشتار یوسف به عنوان خدمتکار به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: او با خطی زیبا نوشته شده و زیبایی‌اش مانند عطر ناچیز است و قد بلندش شبیه به سرو است، با تابش نور خورشید بر سرش.

هوش مصنوعی: سپاه موهای او دل‌ها را غمگین می‌کند و خم زلفش هزاران اشک را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: چشمان غمگین او مانند دو تیر هستند که از طاق ابرویش نشانه می‌زنند و هر کدام به طرز دلخوری به عمق وجود می‌زنند.

هوش مصنوعی: زمانی که او به من نگاه می‌کند، کمان ابرویش را نمی‌تواند بکشید.

هوش مصنوعی: به زلالی و روشنی، همچون آبی که شستشو شده، هنوز بوی خوش عطر در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: دو زلف زیبای او به قدری جذاب است که مانند تله‌ای می‌ماند که من را به خود جذب کرده و در چهره‌اش مانند نور ماه درخشان شده است.

هوش مصنوعی: من آن تصویری هستم که خورشید برایش بنده است؛ اگر با یک ماه درگیر شوم، کارم به ثمر خواهد رسید.

هوش مصنوعی: اگر یک جرعه از آن لعل ناب نوشیده باشی، مرده‌ای مانند مسیح را چگونه زنده کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: هرگاه که پا بر مرکب بگذارد، روز را به شب تبدیل می‌کند و کاری کرد که شایسته شب است.

هوش مصنوعی: در دوره‌ی سلطنت کاووس، رستم تعلیم سواری و هنر فرماندهی را فرا می‌گیرد.

هوش مصنوعی: نه زیبایی او مانند ماه و خورشید است، نه مناصب کیخسرو و نه عظمت جمشید را دارد.

هوش مصنوعی: با چشم‌هایش مانند خنجر به دشمن حمله می‌کند و به راحتی در میدان نبرد مانند یک شمشیرزن ماهر عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که دشمن با خنجر حمله می‌کند، تن او و دنیا پر از سپاهیان می‌شود.

هوش مصنوعی: خنجر او به اندازه صد فرسنگ، دل را می‌آزارد و باد برای سمندش، راه و روش تازه‌ای می‌آموزد.

هوش مصنوعی: زمانی که ناگهان ذهنش به شکار افکار خوشایند مشغول شود، دامش می‌تواند زیبایی‌های زندگی را به دست آورد.

هوش مصنوعی: به میدان چوگان که می‌رسد، چرخش گوی مانند بازی‌های دیگر است.

هوش مصنوعی: وقتی نیزه را بر روی اسب قرار دهد، زین را به سمت خود می‌کشد و حلقه انگشتر را برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: وقتی کسی با دقت و مهارت تیر و کمان را در دست می‌گیرد، می‌تواند حتی کوچک‌ترین چیزی را هدف قرار دهد و به هدف نزدیک کند.

هوش مصنوعی: زیر پاهای آن اسب زیبای گلرنگ، هر قدمش معادل دو فرسنگ فاصله است.

هوش مصنوعی: اگر بگویم که این پدیده مانند ابر است، خیال نکن که کار ساده‌ای است، چون برق آن از آتش نعل زودتر می‌جهد.

هوش مصنوعی: وقتی زلفش را به دوش می‌افکند، مانند زره‌ای زیبا به نظر می‌رسد و ماه، به خوبی مانند حلقه‌ای در گوش او می‌درخشد.

هوش مصنوعی: شخصیت و جایگاه باعزت و جوانی، همچون سلیمان، در دستیابی به موفقیت و کامیابی نقش دارد.

هوش مصنوعی: ای دلبر، هر در را که تو وصف کنی، من هنوز از زیبایی‌ها و ویژگی‌هایت، تنها از یک قسمت ناچیز از صد هزار قسمت دیگر صحبت نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: این توصیف درباره شخصیت خسرو است، که نامش یعنی "خسرو" و نه تنها به این نام بلکه به "کیخسرو" هم معروف است. او مانند یک غلام می‌ماند.

هوش مصنوعی: خسروان در جایگاهی قرار دارند که به آن‌ها تعلق دارد و تخت سلطنت در مداین نیز مناسب و شایسته آنان است.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و محبت تو، چهره‌ات مانند صبحی روشن و دل‌انگیز به نظر می‌رسد که عاشق آن را نادیده نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: آنقدر به یاد تو غمگین و داغدارم که نه روز و نه شب برایم آرامش ندارد و مدام در آتش غم می‌سوزم.

هوش مصنوعی: غم و اندوه بر من چیره شده و همه جا را پر کرده است. چه کاری می‌توانم انجام دهم اگر نتوانم چهره‌ات را ببینم؟

هوش مصنوعی: کسی که تو را نادیده می‌گیرد، وقتی تو را می‌بیند، متوجه می‌شود که حالت چگونه است و چه احساسی داری.

هوش مصنوعی: ای روشنی چشم‌های من، شنیده‌ای که هیچ‌گاه دیده نشده است؟

هوش مصنوعی: وقتی که شاپور این اشعار را خواند، انگار که شب جدایی او به روز تبدیل شد و احساس خوشحالی و امیدواری پیدا کرد.

هوش مصنوعی: او از رویی شاد و خوشحال شد، اما از روی دیگر چنان غمگین و افسرده شد که غمش مانند دودی از سرش برخواست.

هوش مصنوعی: این سخن به این معناست که چیزی که مهم و ارزشمند است، بر اساس رازها و نکاتی پنهان در دل آن قرار دارد. هرچه که از یک موضوع خوشایند و سودمند به نظر می‌رسد، درباره‌اش عرفان و دانایی‌هایی نهفته است که باید به آن‌ها پی برد.

هوش مصنوعی: سپس او به حالت عجیبی درآمد که نه مرده بود و نه زنده. مانند ماری که به تیر خورده، به خود می‌پیچید.

هوش مصنوعی: درد و غم او چنان عمیق و آسیب‌زا بود که او را از پا درآورد و نتوانست زنده بماند.

هوش مصنوعی: شاپور به قدری زیبایی را در پری مشاهده کرد که یک بار آن پری به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و دیوانه شد.

هوش مصنوعی: به او گفتند که یک‌دفعه از دست نرو، زیرا این کار تو را به فکر خواهد انداخت.

هوش مصنوعی: باید زودتر اقدام کرده و بانوی مورد نظر را از خود راضی کنی.

هوش مصنوعی: به شرطی که هیچ رازی را در دل نگه نداشته باشی، از این حالت آشفته و پریشان نخواهی بود.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به شکار بروی، نیاز به اجازه داری، زیرا چاره‌ای جز این برای انجام کارت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر با او به این شکل رفتار کنی، پس سوار بر اسب شبدیز شو و برو تا پیش پرویز.

هوش مصنوعی: سربازان را با گنج و ثروت بگذار و خودت به تنهایی به سمت مدائن برو.

هوش مصنوعی: تو گفتی که در یک روز، جانم به خاطر صحبت‌ها و خبرهایی که شنیدم، رفت.

هوش مصنوعی: عقل و خرد به شدت شگفت‌زده و حیرت‌زده شدند از گفت‌وگوهایی که در آن روز رخ داد و شب فرا رسید.