هوش مصنوعی: زمانی که زلف شب به هم ریخت و در روز نمایان شد، به خاطر گرمای شمع آسمان، شعله‌های سوزانی به وجود آمد.

هوش مصنوعی: با زردی چهره، در حالتی ناامید و خراب به نظر می‌رسد و زیبایی و روشنی کاملاً در سیاهی و تاریکی ناپدید شده است.

هوش مصنوعی: آسمان هر تخم که از خون دل به وجود آمده، شب را در زیر بال خود پر کرده است.

هوش مصنوعی: مسیح درون کلیسا نشسته است و تمامی حواریون به دور او جمع شده‌اند و سرشار از شادی و خوشحالی هستند.

هوش مصنوعی: در آن جا، از خستگی و دوری بسیار، شاپور آرامش پیدا کرد و آسوده خاطر شد.

هوش مصنوعی: وقتی که مرغ شب به شدت بترسد، خروس صبح همه دانه‌ها را به طور کامل برداشته است.

هوش مصنوعی: در سمت شرق، چهره خورشید نمایان شد و به یکباره سپاه شب شکست خورد و فرو رفت.

هوش مصنوعی: ماه، ساقی را فراخواند و در حال گردش، مسیحا سرش را از در خانقاه بیرون آورد.

هوش مصنوعی: شاپور، جهانگرد، با شوق و اشتیاق به جستجوی حقیقت پرداخته و از دل دردهایش، نشانه‌ها و نشانه‌هایی را بیان کرده است.

هوش مصنوعی: آوای عشق مانند آواز داوود به زیبایی خوانده می‌شود، به طوریکه عشق تا عمق وجود انسان نفوذ کرده و جان را به اوج می‌برد.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ی معبد، با humility و احترام kneeling کرد و به پیر ترسا (نماد شخصی مذهبی) ارادت نشان داد.

هوش مصنوعی: وقتی که موضوع به کلی نامشخص شد، خود تماشاگاه آن‌ها روشن و واضح گردید.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه آن‌ها (محبت یا علاقه‌مندان) به سمت میخانه بروند، از در دیر خارج شد و به سوی جایی که شادمانی و خوشی است، روانه شد.

هوش مصنوعی: آن صورت زیبا را به چشمه ساری چسباندند، مانند یک نقاشی زیبا.

هوش مصنوعی: وقتی که او توانست به این کار دست بزند، سپس یک گوشه را گرفت و نشسته شد.

هوش مصنوعی: دختران زیبای مثل شکر به سمت آن چشمه رفتند.

هوش مصنوعی: از آنجا تا آن مقصد، سواره‌ها در میان گل‌ها و زیبایی‌های بهار در حال حرکت هستند.

هوش مصنوعی: همه مانند درختان سرو در رفتار خود خوش‌هُد و خوش‌نقش هستند و بر چهره‌هایشان مثل گل‌های لاله عشق می‌تابد. آنها عاشق و دل‌انگیز هستند و دل‌ها را با زیبایی‌هایشان تسخیر می‌کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر حسادت و زیبایی خال آن محبوبان، در باغ شقایق‌ها، همه بر سینه‌ها اثر سوختگی دارند.

هوش مصنوعی: بوی خوش عطر عنبر به گل‌های سرخ بنفشه می‌پیوندد، و این گل‌ها از شرم سر به زیر انداخته‌اند.

هوش مصنوعی: در انتظار یاری و روشنایی هستیم و هر کس در آنجا چشم به راه است، تا روشنایی و زیبایی به آنجا بیاید.

هوش مصنوعی: به ستایش زیبایی آن گل‌های وحشی که هزاران بلبل از هر سمت برایشان شعر می‌خوانند.

هوش مصنوعی: گل و لاله در دست دارند و در جمع روحانیان حاضر هستند، در حالی که به جشن و شادی پرداخته‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی به چشمه آن زیبایان رسیدند، همه‌ی صداها به مانند قد بلند کردن بلند شد.

هوش مصنوعی: مردم به شادی و خوشحالی پرداخته‌اند و در کنار هم به آوازخوانی و فعالیت‌های شاد پرداختند.

هوش مصنوعی: آنها دور هم نشسته و هر یک به نوبت جامی نوشیدند و هر کدام به نوعی داستان یا موضوعی را پیش بردند.

هوش مصنوعی: وقتی شیرین بر کنار چشمه نشسته و دو یا سه جام پر از نوشیدنی را نوشید، حالت مستی به او دست داد.

هوش مصنوعی: دل او باخبر نیست و کار شاپور به هم افتاده، او چشمانش را به آن چهره دور می‌دوزد.

هوش مصنوعی: چنان زیبایی او به شکل تمثیل جلوه کرد که مانندی برای مریم، به بکری و پاکی، تصویر فرشته جبریل را به ذهن می‌آورد.

هوش مصنوعی: هزاران خار درد در دل او فرو رفت و پری، که دیوانه بود، دیوانه‌تر شد.

هوش مصنوعی: وقتی پری‌زنان آن وضعیت را دیدند، به قدری حیرت‌زده شدند که شیرین، به خاطر شگفتی، نتوانست حتی صحبت کند.

هوش مصنوعی: آن تصویر زیبا را به سرعت از کنارش برداشتند و به هم گفتند که این کار، کار یک پری است.

هوش مصنوعی: این بازیچه، که مانند یک چهره زیبا و فریبنده است، به گونه‌ای طراحی شده که هیچ انسانی نمی‌تواند به اینجا بیاید و وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: همه به سرعت و ناگهانی، بار سفر را بستند و آماده رفتن شدند، انگار که به یک بادی که همه چیز را می‌برد، پایان یافته‌اند.

هوش مصنوعی: همه از آن خانه دل بریدند و به دنبال خانه‌ای دیگر رفتند.

هوش مصنوعی: اسب را به حرکت درآوردند و او را بر فراز آن نشاندند و چندین تکه چوب را روی آتش انداختند.