جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » رباعیات » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانا لبم از ذکر تو خاموش مباد</p></div>
<div class="m2"><p>یاد تو ز خاطرم فراموش مباد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هرجا ز شمایلت حدیثی گذرد</p></div>
<div class="m2"><p>ذرات وجود من بجز گوش مباد</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۴۰۹

شمارهٔ ۷

جانا لبم از ذکر تو خاموش مباد
یاد تو ز خاطرم فراموش مباد
هرجا ز شمایلت حدیثی گذرد
ذرات وجود من بجز گوش مباد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و یاد محبوبش سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که همیشه نام و ذکر او بر لبانش جاری باشد و یادش از قلبش دور نگردد. همچنین اشاره دارد که هرجا که تصویر محبوبش به یاد می‌آید، تمام وجودش فقط به او معطوف باشد.

شمارهٔ ۵

شمارهٔ ۶

هوش مصنوعی: عزیزم، مبادا زبانم از یاد تو ساکت شود و مبادا یاد تو از ذهنم پاک گردد.

جانا لبم از ذکر تو خاموش مباد

یاد تو ز خاطرم فراموش مباد

هوش مصنوعی: هر جا که سخنی از زیبایی‌ات بشنوم، وجود من جز به شنوایی درنمی‌آید.

هرجا ز شمایلت حدیثی گذرد

ذرات وجود من بجز گوش مباد

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده