جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » رباعیات » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا تو نزنی طعن کسی در عالم</p></div>
<div class="m2"><p>زانسان که زدند قدسیان بر آدم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ایزد به زبان جمله عالم هر دم</p></div>
<div class="m2"><p>گوید «انی اعلم ما لا تعلم »</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۴۰۸

شمارهٔ ۶

تا تو نزنی طعن کسی در عالم
زانسان که زدند قدسیان بر آدم
ایزد به زبان جمله عالم هر دم
گوید انی اعلم ما لا تعلم

هوش مصنوعی: این ابیات به مفهوم الهی و علم الهی اشاره دارند. شاعر می‌گوید که هیچ‌کس نمی‌تواند به دیگران طعنه بزند و از انسان‌هایی که به آدم طعنه زدند، عبرت بگیرد. همچنین، خداوند هر لحظه به همه موجودات علم دارد و می‌فرماید که او بهتر از همه چیزهایی را که ما نمی‌دانیم، می‌داند. در کل، این اشعار به عظمت و علم بی‌پایان خداوند اشاره دارند و بر اهمیت تواضع و عدم قضاوت بر دیگران تأکید می‌کنند.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو عیب‌جویی و انتقاد نکنید، هیچ‌کس در دنیا به نقص کسی اشاره نمی‌کند؛ همان‌طور که فرشتگان بر انسان‌ها عیب‌جویی نکردند.

تا تو نزنی طعن کسی در عالم

زانسان که زدند قدسیان بر آدم

هوش مصنوعی: خداوند به زبان همه موجودات عالم هر لحظه می‌فرماید: «من چیزی را می‌دانم که شما نمی‌دانید.»

ایزد به زبان جمله عالم هر دم

گوید «انی اعلم ما لا تعلم »

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده