جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » اشعار پراکنده » شمارهٔ ۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از آتش سودای تو دم زد دل من</p></div>
<div class="m2"><p>بر طارم افلاک علم زد دل من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دامان امید را ز مقصد پر یافت</p></div>
<div class="m2"><p>در پیروی تو تا قدم زد دل من</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۴۲۴

بحر طویل

از آتش سودای تو دم زد دل من
بر طارم افلاک علم زد دل من
دامان امید را ز مقصد پر یافت
در پیروی تو تا قدم زد دل من

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و شور و شوقی که به معشوق دارد سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که دلش به خاطر این عشق به آتش و شوقی عظیم دچار شده و به سمت آسمان‌ها پرواز کرده است. همچنین، او با امیدی که در دل دارد، تا زمانی که در مسیر عشق گام برمی‌دارد، به هدف و مقصودش نزدیک می‌شود.

شمارهٔ ۲۰

شمارهٔ ۲۱

هوش مصنوعی: دل من به خاطر آرزوی تو مانند آتش شعله‌ور شده و در آسمان سر بلندی دارد.

از آتش سودای تو دم زد دل من

بر طارم افلاک علم زد دل من

هوش مصنوعی: دل من با پیروی از تو به جستجوی هدفش ادامه داد و امید را به دست آورد.

دامان امید را ز مقصد پر یافت

در پیروی تو تا قدم زد دل من

شمارهٔ ۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده