جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » قطعات » شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>می خورد طعمه های رنگارنگ</p></div>
<div class="m2"><p>خواجه از کسب اشتهای دروغ</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می دمد بادهای ناخوشبوی</p></div>
<div class="m2"><p>معده بر سبلت وی از آروغ</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>نگشاید فقیر روزه خویش</p></div>
<div class="m2"><p>جز به نان جوین و تره و دوغ</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>می شود هرچه می خورد نوری</p></div>
<div class="m2"><p>که رسد زان به آفتاب فروغ</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۳۹۹

شمارهٔ ۱۸

می خورد طعمه های رنگارنگ
خواجه از کسب اشتهای دروغ
می دمد بادهای ناخوشبوی
معده بر سبلت وی از آروغ
نگشاید فقیر روزه خویش
جز به نان جوین و تره و دوغ
می شود هرچه می خورد نوری
که رسد زان به آفتاب فروغ

شمارهٔ ۱۶

شمارهٔ ۱۷

می خورد طعمه های رنگارنگ

خواجه از کسب اشتهای دروغ

می دمد بادهای ناخوشبوی

معده بر سبلت وی از آروغ

جز به نان جوین و تره و دوغ

می شود هرچه می خورد نوری

که رسد زان به آفتاب فروغ

شمارهٔ ۱۷

اطلاعات