هوش مصنوعی: چه زیبا، گل به همراه دارد و خطی از آن بر بدنت نقش بسته، سبزه تازه‌ای در کنار چشمه نوشته شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که گوش تو را با حلقه‌ای از سنبل تزیین کردند، زلف‌های بنفشه‌ای آن را زیباتر کرده و به نوعی به تو احترامی ویژه داده شد، مثل اینکه تو را از درباریان و غلامان اطراف خودت متمایز کردند.

هوش مصنوعی: نور و زیبایی چهره تو چنان شگفت‌انگیز است که اگر کسی مراقب نباشد، می‌تواند عقل او را به آتش بکشد. مگر اینکه سنبل جذاب این زیبایی را بپوشاند و از آن محافظت کند.

هوش مصنوعی: عشق تو به قدری در دل من نفوذ کرده که اجازه نمی‌دهد به کسی یا چیزی دیگری فکر کنم. نگذار که تو را از یاد ببرم، چرا که این ترس وجود دارد که فراموشت کنم.

هوش مصنوعی: وقتی تو کمربندت را باز کنی، من از وسط خودم را کنار می‌کشم. من توانایی تحمل آن را ندارم که در آغوشت باشم.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم با تو اینگونه رفتار کنم وقتی که می‌بینم جانم در خطر است و عقل و هوش من به هم ریخته‌اند؟

هوش مصنوعی: او از زیبایی‌ات هزاران حرف می‌زند و به نشانه عشق، لب‌های تو را با نیکی و محبت می‌زند.