هوش مصنوعی: ای کسی که خیال تو در جانم جای دارد، منزلت از این آب و گل (دنیا) فراتر و بالا‌تر است.

هوش مصنوعی: این خانه به قدری پر از عشق و احساس است که به نظر می‌رسد نه از خاک و آب بلکه از جان و دل ساخته شده است. هر گوشه‌اش پر از انرژی و روح است.

هوش مصنوعی: این طور که این خانه را می‌بینم، نور و روشنی‌اش از چهره توست و برای عاشقان بی‌خبر راز دل را در این مکان پنهان کردن دشوار است.

هوش مصنوعی: دل در میان اشک‌ها به تو امیدوار است، مانند کسی که در دریا غرق شده و به ساحل آرزو می‌کند.

هوش مصنوعی: ای کسانی که در دل شب تنها و در تاریکی مانده‌ام، بر حال من رحم کن. تو که مانند ماه در میانسری و مانند خورشید در جلال و زیبایی هستی.

هوش مصنوعی: اگر روح من از بدنم جدا شود، همانند اسبی که با شتاب می‌تازد، این امر به این خاطر است که بدن خسته شده و روح در انتظار آزادی است.

هوش مصنوعی: جامی به سمت تو می‌ریزد، شعری تازه و شیرین مثل آب، زیرا طبیعت نازک‌طبع تو به آب روان علاقه‌مند است.