هوش مصنوعی: ساقی ما که دیروز جام پر از می را در دست داشت، امشب از لبان او نگاهی به ما انداخت.

هوش مصنوعی: وجود ما به خاطر شادی و مستی از دست رفت، چرا که به طور مداوم از دو لب نوشیدیم.

هوش مصنوعی: گل نمی‌تواند لطافت و زیبایی که در چهره‌اش وجود دارد را از شبنم سحرگاه بگیرد.

هوش مصنوعی: مؤذنی که اذان گفت، هیچ‌کس در شب بیدار نشد و زنده نشد، حتی با وجود اینکه ندای "یا حی" را سر داد.

هوش مصنوعی: شیخ از صدای اذان صبح برای نماز جا ماند، زیرا گوش او در حال شنیدن نغمه‌ای دیگر بود.

هوش مصنوعی: کی به مقصد خواهد رسید، زمانی که زاهد تنها به دنبال ظاهری از دین و دنیا باشد، زیرا تلاش او هیچ ارزش و هدفی ندارد.

هوش مصنوعی: جامی از عشق سوخته بود و هیچ نپرسید که این داغ از کجا آمده و چقدر زمان دارد.