هوش مصنوعی: بی تو شب‌هایم بی‌روح و سرد است و چیزی از روشنایی روز در آن‌ها نیست. شمع وجودم بدون وجود تو نمی‌تواند روشنایی ببخشد و محفل را گرم کند.

هوش مصنوعی: به جز خط زیبا و دلنشین تو که بر لبانم نقش بسته است، در زندگی هیچ چیز دیگر خوشبختی نیست.

هوش مصنوعی: از ابتدا، وعده مهربانی تو به ما داده شده است و این نشان از آن است که این لطف و کرم امروز نمی‌تواند تازه باشد.

هوش مصنوعی: عشق واقعی نیازی به راهنمایی و مصلحت‌سنجی ندارد و نمی‌توان آن را با عقل و تدبیر محدود کرد. عشق طبیعتی فراتر از منطق و مصلحت‌ها دارد و نمی‌توان آن را به اصول و قواعد خاصی محدود کرد.

هوش مصنوعی: در دل من شوری همچون شهاب در شب به وجود آمده است، اما این حس و حال به قدری عمیق است که انگار آسمان هم توانایی تحمل آن را ندارد.

هوش مصنوعی: در دام تو، شکار شده‌ایم و هیچ راه نجاتی وجود ندارد؛ کسی که تنها به فکر آسایش خود باشد، به سختی می‌تواند از مشکلات فرار کند.

هوش مصنوعی: در این شعر، اشاره شده که آنچه واقعاً احساس و عمق عواطف را نشان می‌دهد، سوز و درد درونی است. هر چیزی که فاقد این سوز و احساس واقعی باشد، نمی‌تواند به معنای واقعی تاثیرگذار باشد. به عبارتی، صرف ظاهر و زیبایی بدون احساس درونی، ارزش چندانی ندارد.