هوش مصنوعی: لاله‌ای که در بیستون به زمین افتاده، به نظر می‌رسد که در خون غرق شده است؛ مانند اینکه گوهری سرخ و آتشین از دل زمین بیرون آمده باشد.

هوش مصنوعی: من اشتباه کردم که از شدت احساس درونی، شعله‌ای در دامن کوه بیستون به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: وقتی از زلف مشکی تو عبور می‌کنم، هر حلقه‌اش باعث می‌شود که صد دل آگاه به زنجیر عشق و جنون گرفتار شوند.

هوش مصنوعی: روز من به خاطر نبودنت به شب تبدیل شده و آن شب، مانند بامداد، روشنایی قرمز رنگی به چهره زرد من انداخته است که نشان‌دهنده‌ی غم و اندوه من است.

هوش مصنوعی: بار جدایی تو را چگونه با چیزی بسنجم، در حالی که این بار سنگین بیشتر از آن چیزی است که می‌توانم اندازه‌گیری کنم؟

هوش مصنوعی: وقتی دل شاد و نورانی می‌شود، زیبایی‌های تو از طریق چشمانم نمایان می‌شود، مثل خانه‌ای که نور خورشید از پنجره‌اش به داخل می‌تابد.

هوش مصنوعی: در دنیای غم تو، کسانی هستند که سروری و قدرت را در دست دارند، اما در میان تمام آن‌ها، جامی از شراب که نشانه ذلت و ضعف است، بر زمین افتاده است.