هوش مصنوعی: ای ساقی، چرا مدام از مرگ و زندگی سخن می‌گویی؟ بیا کمی از باده بیاور تا دل‌ها شاد شود و غم‌ها فراموش گردد.

هوش مصنوعی: خطاها و بدی‌های من نشان‌دهندهٔ وجود من هستند، اما خوبی‌هایم باعث رهایی و نجات من می‌شوند.

هوش مصنوعی: به من چند جام بده تا یکی پس از دیگری بنوشم، شاید با کارهای خوبم، بدی‌ها را جبران کنم.

هوش مصنوعی: در پیشگاه معشوق، با تمام وجود تسلیم شو و سجده کن، زیرا این عمل از بهترین و مهم‌ترین اعمال است.

هوش مصنوعی: دهانم را از نوشیدن غیر از باده ببند، زیرا روزه‌ام و بهترین کارها در سکوت است.

هوش مصنوعی: مرا به فضایی آرام و عمیق برسان که بدانم انجام حج تنها به ایستادن در عرفات نیست.

هوش مصنوعی: تا کی ای صوفی، این ندای بلند و ناله‌ی تنهایی را سر می‌کنی؟ بوی دوری و جدایی به حدی است که به سختی می‌توان آن را تحمل کرد.

هوش مصنوعی: هرگز از مرزهای خاص خود فراتر نرفته‌ای، پس چگونه می‌توانی از چیزهایی که خارج از آن مرزها هستند، آگاهی پیدا کنی؟

هوش مصنوعی: در میخانه، جامی پر شده است و به خدا قسم، درجات و موقعیت‌ها بالاتر می‌رود.