هوش مصنوعی: ای دو گیسوی تو، شب قدر و سرنوشت نیک است و جانم را فدای تو می‌کنم که اهل نجات هستی.

هوش مصنوعی: به درگاهت، سرم را بر زمین می‌گذارم و به تو ناز می‌کنم، ای پروردگار، ای کسی که در بالاترین درجات قرار داری.

هوش مصنوعی: سبزه‌ای که در بالای لب تو قرار دارد، از شکر و نبات نیز زیباتر و دلپذیرتر است.

هوش مصنوعی: پس از مرگم، به من قول بده که به وفا باشی و من جانم را به آرزوی مرگ می‌دهم.

هوش مصنوعی: زخم تیغ تو در دلم به قدری خوب است که مانند پاک کردن با قلم از دوات، درد را تسکین می‌دهد و من از نوشتن دست می‌کشم.

هوش مصنوعی: در این بیت به این نکته اشاره شده است که افرادی که در علم عرفان و شناخت واقعیات عمیق هستند، درک و آگاهی بیش‌تری از مسائل معنوی دارند و می‌توانند به‌خوبی به عمق و حقیقت عرفان راه پیدا کنند. در واقع، کسانی که تجربه و دانش کافی در این زمینه دارند، می‌توانند به عظمت و رازهای عرفان پی ببرند.

هوش مصنوعی: شعر جامی مثل یک تاریکی است که در آن، خط و نوشته‌های او وجود دارند و این نوشته‌ها همچون آب حیات به زندگی و روح، شادابی و تازگی می‌بخشند.