هوش مصنوعی: هر لحظه از تیر محبت او، دلم جریحه‌دار می‌شود. اگر جانم هم برود، باز برای بقای او آماده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر خط او، به خون وفاداران فرمان دهد، پس همانطور که قلم فرمان او را می‌نویسد، همه ما هم باید سر تسلیم فرود آوریم.

هوش مصنوعی: وقتی شب بر درب خانه او سر می‌گذارم، خوشحالی و عشق خود را به او تقدیم می‌کنم، به‌گونه‌ای که مانند سگی وفادار در خدمت او باشم.

هوش مصنوعی: به او اجازه نده که ناراحتی و غم چشمانم را به دامانش بیاورم، زیرا باید با مژه‌هایش مانند جاروبی، عرصه وجودش را پاک کند.

هوش مصنوعی: وقتی که باد خزانی باعث از هم ریختن باغ و بهار شود، امید من این است که بهار زندگی‌ام همیشه با گل‌های خندان و شاداب پر شود.

هوش مصنوعی: از لطافتی که در وجود او است، پرده برمی‌افتد و در دعا می‌کند برای کسانی که در ناامیدی گرفتارند، تا آن حالتی که دارند و خوشی را به خاطر باران او تجربه کنند، تغییر یابد.

هوش مصنوعی: تنها زیبایی او در خاطر عاشقان باقی می‌ماند و به جز آن، یاد هیچ چیز دیگری در دلشان نمی‌گنجد. آرزو می‌کنم که همیشه این عاشقانه در نظرشان بماند.