هوش مصنوعی: ای خاکی که زیر قدم تو هست، تو باعث روشنی دیده ما شده‌ای، همان‌طور که کفشی که بر سر ما می‌گذاری، همچون تاجی بر سر ماست.

هوش مصنوعی: اگر از من خبری بپرسی، لبخند بر لب نمی‌آورم و این را به خاطر داشته باش که اگر بپرسی، ممکن است نتوانی از من خبری بگیری.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه به کعبه برسیم، به کوی تو رسیدیم و سفر ما به لطف تو بسیار کوتاه شد.

هوش مصنوعی: اشک‌های ما که به خاطر دوری‌ات ریخته شده، همه‌ی غم‌ها و دردهای ما را شست و برد. اما بر این باور نیستم که در آنجا، جایی که تو هستی، از غم ما نشانه‌ای باقی بماند.

هوش مصنوعی: دامن همه جا پر از آتش و داغ است و خرقه و لباس ما نیز به خاطر خون و زخم‌های ناشی از درد دل ما، آلوده و سرخ شده است.

هوش مصنوعی: اگر از اشک و چهره ما در راه خود کمک بگیری، باید بدانید که ارزش ما حتی از خاک هم کمتر نیست، حال چگونه می‌توان گفت که طلا و نقره‌ای که داریم، کم ارزش است؟

هوش مصنوعی: ما برای تو جانمان را مثل یک جام می‌ریزیم، اما گوهر ارزشمند ما حق ندارد در گوش تو بیفتد.