هوش مصنوعی: ای ساقی، لطفاً با مهارت عمل کن و به ما رطل بزرگی از شراب بده، زیرا ما در حال حاضر به اندازه کافی درمانده و ناامید هستیم. به ما فرصتی بده تا از این وضعیت نجات یابیم.

هوش مصنوعی: ما نمی‌خواهیم که به خودمان نگاه کنیم، خوشا به حال زمانی که تو در پس پرده‌ی پنهانیت، ما را از خود دور کنی.

هوش مصنوعی: بین ما و تو هیچ مانعی جز وجود خودمان نیست. بیا یک لحظه کمر را از کار بگشا و این فاصله را از میان بردار.

هوش مصنوعی: زیبایی خود را به نمایش بگذار تا ما از وجود خود محو شویم، زیرا این عدم وجود، تخم بقا و جاودانگی ما را در خود دارد.

هوش مصنوعی: ما به قدری از شوق تو سرشار و در عشق تو غرق هستیم که نه به جان خودمان اهمیت می‌دهیم و نه به دنیا و مسائل آن.

هوش مصنوعی: نشان ثروت و قدرت جاودان به اسم ما نمی‌تواند بیاید، زیرا عشق واقعی ما بدون نشانه است و پاک از هر علامتی است.

هوش مصنوعی: عشق در دنیای مادی و مکان‌های فیزیکی قرار ندارد. نه در چیزی که وجود دارد و نه در جایی که قابل لمس است. باید راهی پیدا کنیم که ما را فراتر از این دنیای مادی و محدودیت‌های آن ببرد.