هوش مصنوعی: از زمانی که تو را دیده‌ام، مانند گل در انتهای دامن تو، به خاطر زیبایی‌ات نامت را گلبرگ ناز گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: بدن نازنین تو از لطافت و زیبایی تار و پودش رنج می‌برد، چرا که لباس‌ها از برگ‌های خوشبو و نرم گلی برای تو بافته می‌شوند.

هوش مصنوعی: تو آن بتی هستی که هیچ کسی در معبد بت‌ها، بت دیگری را نمی‌سازد. من هم به همین اندازه تو را دوست دارم.

هوش مصنوعی: آن ترک کافر که برای نابودی من به سوی من می‌آید، تو را از خطا و اشتباه خلاص می‌کند.

هوش مصنوعی: به من خوش خبری بده که جان تو ارزش بوسه‌ام را بالا می‌برد. سر خود را پیش بیاور که می‌خواهم بر دهانت بوسه بزنم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نیست که در شادی و سرور تو غرق نشده باشد؛ هر جمعی از این دست، در حالتی دیگر و به گونه‌ای متفاوت به تو می‌پردازد.

هوش مصنوعی: محبوبی که جان تو را در دست دارد، از تو جدا نمی‌شود. حالا که او در زندگی‌ات است، ادامه‌ی حیات برای تو چگونه ممکن است؟