هوش مصنوعی: نه فضای چمنزار و زیبایی‌های آن مرا به یاد دوست انداخت، نه خاطره او توانست آرزوی جمع دوستان را در من زنده کند.

هوش مصنوعی: دوست من مرا از من گرفت، خدایا! نمی‌دانم چه خطایی کرده‌ام که او دیگر به من بازنگشته است.

هوش مصنوعی: در راهی که می‌رفتم، شخصی را دیدم که با امیدواری و زبانی شیوایی صحبت می‌کرد. او به من نزدیک شد و کلامی زیبا در دلم نشاند.

هوش مصنوعی: از شدت ناراحتی، چنان دردی دارم که می‌توانم کوه بیستون را به گریه وادار کنم. به نظر می‌رسد در این مهارت، دل سنگی و مقاوم مرا به دل کوهکن سپرده‌اند.

هوش مصنوعی: بدن من از دوری معشوق در حال نابودی است و جانم از اشتیاق درد عشق می‌سوزد. این عشق هیچ چیز از من باقی نگذاشته است، نه روح و نه جسم.

هوش مصنوعی: چگونه جرات کنم که در مکان خصوصی او حاضر شوم، وقتی که او تنها به خاطر خودم به دور من چرخیده است؟

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم درباره عشق او توضیح بدهم در حالی که خود عشق او اجازه صحبت کردن به من نمی‌دهد؟