هوش مصنوعی: فردا، کسی که برای تو جانش را فدای کرده، همچون لاله‌ای از خاک بلند می‌شود. از شادی و عشق به شرابی که رنگ آن همانند لعل است، جامی به دست خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: هنگامی که یاد لذت بخشی شمشیر تو به زمین شهیدان می‌رسد، ناله‌ای از جان شهیدانی که هزاران سال در انتظارند، به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر قلم بخواهد درباره زیبایی‌های معشوقان کتاب‌ها و رساله‌های زیادی بنویسد، اما در آغاز هر کدام، نام تو بالاترین جایگاه را خواهد داشت.

هوش مصنوعی: پیک نامه‌ات را به من رساند، اما آیا این انصاف است که کار گدایان به این سادگی حل شود؟ آنها چگونه می‌توانند با یک لقمه نان از سفره‌ی تو بهره‌مند شوند؟

هوش مصنوعی: وقتی که خواسته‌ام را از تو می‌طلبم، با لبانت به من پاسخ بده؛ زیرا تحقق آرزوهای عاشق بی‌قرار فقط از همین پاسخ به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: ای درخت جوان! همچون بید در برابر تو می‌لرزم. از غم و اندوه، اشک‌های سرد من چون قطرات باران به زمین می‌ریزد.

هوش مصنوعی: از درد جدایی تو مانند جامی نالان و گریانم. از زمین، لاله‌ای می‌روید و از آن لاله هم ناله‌ای بلند می‌شود.