گنجور

شمارهٔ ۲۱۷

وقت گل خوش آن که جا بر طرف گلشن می‌کند
دیده را زآب روان و سبزه روشن می‌کند
خانه دل را که از دود زمستان تیره بود
در حریم بوستان از دیده روزن می‌کند
همچو نرگس می‌نهد بر کف به عشرت جام می
پای سرو و سایه گلبن نشیمن می‌کند
می‌نشاند گل‌رخی یا لاله‌رویی پیش خویش
گردش از گل توده و از لاله خرمن می‌کند
با سپاه محنت و غم بر سر جنگ است باغ
زاه زره از سبزه و خنجر ز سوسن می‌کند
می‌نهد از عنبر تر لاله بر آتش بخور
وز بخورش گل عبیر جیب و دامن می‌کند
گر صراحی ریخت خون توبه جامی چه باک
هر زمان خون دگر زین سان به گردن می‌کند

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

وقت گل خوش آن که جا بر طرف گلشن می‌کند
دیده را زآب روان و سبزه روشن می‌کند
هوش مصنوعی: زمانی که گل سرخ است، بهترین موقع برای اینکه چشمانت را از آب روان و سبزه‌های درخشان دور کنی و به طرف گل‌ها برگردانی.
خانه دل را که از دود زمستان تیره بود
در حریم بوستان از دیده روزن می‌کند
هوش مصنوعی: دل که در سرمای زمستان تاریک و غم‌انگیز شده بود، در فضای خوش و زیبا و روشن بوستان، جانی تازه و روشنایی می‌یابد.
همچو نرگس می‌نهد بر کف به عشرت جام می
پای سرو و سایه گلبن نشیمن می‌کند
هوش مصنوعی: مانند گل نرگس، جام می را با لذت بر کف دست می‌گذارد و زیر سایه درخت سرو و در کنار گلها، مکانی برای نشستن فراهم می‌کند.
می‌نشاند گل‌رخی یا لاله‌رویی پیش خویش
گردش از گل توده و از لاله خرمن می‌کند
هوش مصنوعی: دختری زیبا و گلی را مقابل خود می‌نشاند و از میان گل‌ها و لاله‌ها برداشت می‌کند.
با سپاه محنت و غم بر سر جنگ است باغ
زاه زره از سبزه و خنجر ز سوسن می‌کند
هوش مصنوعی: باغ به جنگ و ستیز با مشکلات و غم‌ها رفته است. لباس جنگ او از سبزه‌هاست و شمشیرش از گل‌های سوسن ساخته شده است.
می‌نهد از عنبر تر لاله بر آتش بخور
وز بخورش گل عبیر جیب و دامن می‌کند
هوش مصنوعی: عطر دل‌انگیز لاله را بر روی آتش می‌گذارد و از بخار خوشبو آن، گل‌های معطر را در جیب و دامنش قرار می‌دهد.
گر صراحی ریخت خون توبه جامی چه باک
هر زمان خون دگر زین سان به گردن می‌کند
هوش مصنوعی: اگر کسی که شراب می‌ریزد، خون توبه‌اش را در جام بریزد، چه اهمیتی دارد؟ زیرا هر زمان که دوباره مرتکب گناه شود، باز هم این خون بر دوش او خواهد بود.