جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » غزلیات » شمارهٔ ۱۹۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا صبا طره شبرنگ تو را برهم زد</p></div>
<div class="m2"><p>روزگار دل آسوده ما برهم زد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شاخهای گل و نسرین چو بخوبی کردند</p></div>
<div class="m2"><p>با تو دعوی همه را باد صبا برهم زد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>درد ما را نشد امید دوا گرچه طبیب</p></div>
<div class="m2"><p>دفتر خویش بسی بهر دوا برهم زد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>چشم سیار جهان مثل ندیدت هر چند</p></div>
<div class="m2"><p>نسخه چهره گشایان خطا برهم زد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>صد سبب ساخته بودیم پی وصل تولیک</p></div>
<div class="m2"><p>هرچه ما ساخته بودیم قضا برهم زد</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>بر صف دردکشان محتسب شهر گذشت</p></div>
<div class="m2"><p>سلک جمعیت ارباب صفا برهم زد</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>جامی آن سرو جز اوصاف رخ خویش نیافت</p></div>
<div class="m2"><p>گرچه صد ره چو گل اوراق مرا برهم زد</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۱۹۷

شمارهٔ ۱۹۳

تا صبا طره شبرنگ تو را برهم زد
روزگار دل آسوده ما برهم زد
شاخهای گل و نسرین چو بخوبی کردند
با تو دعوی همه را باد صبا برهم زد
درد ما را نشد امید دوا گرچه طبیب
دفتر خویش بسی بهر دوا برهم زد
چشم سیار جهان مثل ندیدت هر چند
نسخه چهره گشایان خطا برهم زد
صد سبب ساخته بودیم پی وصل تولیک
هرچه ما ساخته بودیم قضا برهم زد
بر صف دردکشان محتسب شهر گذشت
سلک جمعیت ارباب صفا برهم زد
جامی آن سرو جز اوصاف رخ خویش نیافت
گرچه صد ره چو گل اوراق مرا برهم زد

شمارهٔ ۱۹۱

شمارهٔ ۱۹۲

تا صبا طره شبرنگ تو را برهم زد

روزگار دل آسوده ما برهم زد

شاخهای گل و نسرین چو بخوبی کردند

با تو دعوی همه را باد صبا برهم زد

درد ما را نشد امید دوا گرچه طبیب

دفتر خویش بسی بهر دوا برهم زد

چشم سیار جهان مثل ندیدت هر چند

نسخه چهره گشایان خطا برهم زد

صد سبب ساخته بودیم پی وصل تولیک

هرچه ما ساخته بودیم قضا برهم زد

بر صف دردکشان محتسب شهر گذشت

سلک جمعیت ارباب صفا برهم زد

جامی آن سرو جز اوصاف رخ خویش نیافت

گرچه صد ره چو گل اوراق مرا برهم زد

شمارهٔ ۱۹۲

اطلاعات