هوش مصنوعی: دل من مسیر زندگی (دینداران) را به خوبی می‌شناسد و هر کسی که از این مسیر دور باشد، او را از دین و مذهب بیگانه می‌داند.

هوش مصنوعی: چغد (پرنده‌ای که در لانه‌سازی ماهر است) به دنبال گنج و ثروت می‌گردد و می‌داند که گنج‌ها معمولاً در ویرانه‌ها و مکان‌های نامناسب و متروکه پیدا می‌شوند. او به همین دلیل از میان ویرانه‌ها عبور می‌کند، چون تشخیص می‌دهد جایی که ثروت در آن نهفته است، ممکن است به ظاهر بی‌ارزش به نظر برسد.

هوش مصنوعی: شمع زبانش را به کار می‌گیرد و با نورش عاشقان را جذب می‌کند. تنها پروانه‌ای که به دور آن می‌چرخد، می‌داند که این نور چقدر دل‌ها را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر در دیوانگی من را دیدی و گفتی که این عشق چه لذتی دارد، بی‌تردید خود این دیوانه نیز به خوبی این لذت را درک کرده است.

هوش مصنوعی: خودم را از خانه بیرون می‌ریزم تا کسی متوجه نشود که ثوابی در این کار وجود دارد؛ چون فقط راه خانه را کسی می‌داند که در آنجا زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: در مهمانی خود، باید به دیگران جام و پیمانه بدهی، زیرا کسی که تحت تأثیر زیبایی‌های تو قرار گرفته، نیازی به جام و پیمانه ندارد و فقط به عشق و زیبایی تو فکر می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر در دل خود غمی داری، بهتر است آن را با کسانی که همدردی می‌کنند در میان بگذاری. چون افرادی که عاشق هستند و حالات یکدیگر را می‌فهمند، مانند جامی هستند که داستان‌های عاشقانه را می‌شناسند و می‌توانند درک کنند که چه می‌گذرد.