هوش مصنوعی: از عشق آن معشوقه‌ی دل‌نشینم به زندگی بازمی‌گردم و این عشق چنان قوی است که حتی دیگران را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد و به سمت خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: وقتی که در برابر او سجده می‌کنم و از ظلم و جفایش آسیب می‌بینم، به قدری او برایم مهم است که دیگر نمی‌خواهم او را ببینم و از حس نفرتی که در دلم ایجاد می‌شود، به زمین کشیده می‌شوم.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و اندام او، به باغ سر می‌زنم و از تماشای قد او و ظرافت یاسمن لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: به خاطر تصور آن لب، تمام وجودم را فدای او می‌کنم. مانند مگسی که در عسل غرق شده، به سمت او کشیده می‌شوم.

هوش مصنوعی: دوران مرا به خاطر مشکلات و زجرهایی که می‌کشم، به افسردگی و ناامیدی می‌کشاند و در این میان، زیبایی‌ها و خاطرات خوش زندگی‌ام مثل خطی زیبا و دل‌انگیز در دوردست‌ها نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر از آن دست‌ها و بازوها نصیبی نباشد، نگران نیستم، زیرا غیرت و حسادت بر دامنم مرا به جلو می‌برد.

هوش مصنوعی: من از محبت او خوشحال و راضی‌ام، اما اگر احساس محبت کند من را نوازش می‌کند و اگر از روی کینه باشد، می‌تواند به من آسیب بزند.