هوش مصنوعی: دل شاد نیست و خوشی‌های ظاهری مثل سبزه و گل در نظرش بی‌فایده است؛ زیرا درونش جراحت و درد وجود دارد و حتی اگر چیزی برای التیام ظاهری داشته باشد، به دردی از درونش نمی‌خورد.

هوش مصنوعی: آدمی فقط با ظاهری که دارد شناخته نمی‌شود، بلکه آنچه که او را زنده و درخشش می‌دهد، روح و معنای درونی‌اش است. اگر فقط به ظاهر او توجه کنی اما معنایش را درک نکنی، در حقیقت چیزی از او را نفهمیده‌ای و در این صورت داشتن ظاهر آدم هیچ ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: دل آدم پراکنده و بی‌قرار است و نمی‌تواند از زشتی‌ها و مفاسد اطرافش غافل شود. اگرچه ممکن است به ظاهری محکم و پوشیده از آسیب‌ها برسیم، اما هر چه قدر که دیوار خانه‌مان هم مقاوم باشد، وقتی صد ترک و شکاف در آن وجود داشته باشد، چه سود دارد؟

هوش مصنوعی: در برابر چشمان آگاه و تیزبین، هیچ چیز جز نیستی نمی‌تواند وجود داشته باشد. در حالی که این چشمان با دقت به جهان نگاه می‌کنند، وجود این جهان چه ارزشی دارد؟

هوش مصنوعی: تشنه‌ای که در بیابان باشد، وقتی کوزه‌اش خالی از آب است، پر شدن کوزه‌ها از آب چشمه‌ی زمزم برایش چه فایده‌ای دارد.

هوش مصنوعی: در روز جدایی‌ام سوختم، کم بود وعده‌هایی که در شب‌های وصل به من داده بودی. حال که سرسبزی‌ها به خشکی گراییده‌اند، چه فایده‌ای دارد که شبنم بر آن‌ها ببارد؟

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به مقایسه دو شخصیت می‌پردازد. نام حاتم، که نماد سخاوت و generosity است، بر چنین خواجه‌ای گذاشته شده است که خود به این ویژگی‌ها نرسیده و تنها به خاطر نامش شناخته می‌شود. به عبارت دیگر، اگر کسی فقط نامی مشابه با حاتم داشته باشد اما در عمل بخیل باشد، اساساً این نام هیچ سودی برای او ندارد.

هوش مصنوعی: خاتم، نشانه‌ای خاص و با ارزش است که تنها در انگشت سلیمان قابل مشاهده است. اگر انگشت سلیمانی وجود نداشته باشد، دیگر وجود آن خاتم چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: عشقت را چون جامی تماشایی نمی‌بینم، که زیبایی‌ات با خط خوب و درهم‌ریخته‌ات در هم آمیخته شده است. در این میان، چه فایده‌ای دارد؟