هوش مصنوعی: هر کسی را که می‌بینم غمگین است و آه میکشد، می‌ترسم از اینکه مبادا غم او به دل محبوب من هم برسد.

هوش مصنوعی: اگرچه قد بلند و زیبای او دل عابدی را به بهشت و طوبی می‌کشاند، اما این موضوع از اراده و همت او می‌کاهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از پیراهنش عطر زندگی را گرفته، چرا باید انتظار داشته باشد که بوی گل از باد صبحگاهی بوزد؟

هوش مصنوعی: در این راه به دنبال نشانه‌ای باش که معلم اول (خدا) عشق را بر دل تو به روشنی حک کرده است.

هوش مصنوعی: بیا و مرا به حال زار و رنجور بکش، در تمام شهر بگرد و بگو سر از حکمتش درنمی‌آورم، آیا می‌کشد یا نمی‌کشد.

هوش مصنوعی: هر شب به خاطر او از غم و اندوه ناله و آه می‌زنم، مانند کسی که از ظلم و ستم یک شاه شاکی باشد و فریاد کند.

هوش مصنوعی: اگر این وضعیت دردناک نیست، پس چرا او هر شب ناله می‌کند و گریه می‌کند و آه می‌کشد؟