هوش مصنوعی: هر لحظه از چشمانم اشک بر روی پیراهنم می‌ریزد و من مانند پیراهن، اشک‌ها را بر دامنم پخش می‌کنم.

هوش مصنوعی: من توصیف زیبایی‌هایت را می‌نویسم و از دل قلمم، مانند آب زندگی، جلوه‌های جانم می‌چکد.

هوش مصنوعی: هر یک از این دل‌های باصفا و با احساس، شکار نمی‌شود. هر قطره خونی که از تیر تو به زمین می‌ریزد، نشان‌دهنده‌ی درد و رنجی است که در دل‌های آن‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: این اشک که بر صورتم جاری است، ناشی از زخم‌های تو نیست، بلکه مانند تیرهایی در سینه‌ام جاخوش کرده‌اند و حالا به خاطر آتش درونم، از چشمانم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگر در مقابل تو آه بکشم و اشک بریزم چه اشکالی دارد؟ موسم گل است و زیبایی‌اش درخشنده است و باران بر آن می‌بارد.

هوش مصنوعی: هر خوشی و لطفی که به زیبایان می‌رسد، از چهره‌ی نازنین تو یا از لب‌های دلنشینت سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: سلطنت و زیبایی آسمان را مانند یک جام پر از گلاب خلق کرده‌اند، به طوری که آب و بویی خوش از گل‌ها در این دیوان جاری است.