هوش مصنوعی: کیست که با خوان تو صدا و نغمه‌ای به گوش برسد و از نعمت‌های تو کسی به گدایی بیفتد؟

هوش مصنوعی: عشق و شوق تو برایم بسیار دشوار شده است و نمی‌توانم از این حال رهایی یابم، مگر این که وعده‌ی وصل تو به حقیقت بپیوندد و مرا درمان کند.

هوش مصنوعی: دل من همچون کوهی پر از غم شده و نام تو را با آن به زبان می‌آورم تا شاید صدای نامت در گوشم طنین اندازد.

هوش مصنوعی: دل انسان چگونه می‌تواند نشانه‌ای از زیبایی تو باشد، اگر این آینه به جز نور و جلوه تو، چیزی نداشته باشد؟

هوش مصنوعی: فقر برتر از مقام و ثروت است، چون به هر کسی که بی‌سر و سامان باشد، می‌تواند رسیدگی کند و بر او رحمت کند.

هوش مصنوعی: کسی که از خود خارج شده و در جستجوی لیلی است، صدای حیات و زندگی را از او می‌شنود.

هوش مصنوعی: شخصی ناامید و دلbroken به مسیر خود ادامه می‌دهد، اما تا زمانی که او را از این مسیر دور نکنند، به جایی نخواهد رسید.