هوش مصنوعی: ای ساقی، می بیاور تا گل‌ها از غنچه بیرون بیایند. وقتی بهار بگذرد و پشیمان شوی، دیگر فایده‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی که گل‌ها در این باغ پایدار نمی‌مانند، پیش از آن که از بین بروند، بهتر است سریعاً از زیبایی‌هایشان بهره ببریم.

هوش مصنوعی: دل مانند آینه‌ای است که تأثیرات منفی و ناهماهنگی‌های زمان بر آن نشسته است. تنها با تلاش و کوشش می‌توان این زنگارها را زدود و آن را دوباره درخشان کرد.

هوش مصنوعی: آوازخوان، عود را به صدا درآور که تنها راه رهایی ما از غم و اندوه، گوش زد شدن به صدای عود است و هیچ چیز دیگری ما را از این درد رها نمی‌کند.

هوش مصنوعی: مسیر را به گونه‌ای انتخاب کن که تنها با تجربه و مهارت موزیسن‌ها بتوان گره‌های امید را باز کرد.

هوش مصنوعی: آسمان برای یک نفر لباس شادی نیافرید، زیرا این شادی نه از جنس ابریشم است و نه می‌تواند به سادگی بافته شود.

هوش مصنوعی: برای دل‌های دردمند، شعری بساز که مثل مرهم عمل کند و بر زخم‌های ناشی از حسادت و کینه‌ تو را ریش‌ریش کند.