هوش مصنوعی: چهره زیبای تو مانند گل، درشتی و لطافت خود را به نمایش گذاشته است. زلف سیاه تو که همچون زعفران می‌درخشد، زیبایی‌ات را دوچندان کرده است.

هوش مصنوعی: باغبان که با موهای مشکی تو در چهره‌ات آشنا شد، به یاد پیچ و تاب‌های زیبا، گلی ممتاز و خوشبو مانند سنبل را پرورش داد.

هوش مصنوعی: با تو، گلی که از گریبان لطافت خارج شد، بر تنش لباس را به همراه نسیم سحرگاهی زیبایی می‌فزاید.

هوش مصنوعی: خانه‌ای که دل مرغ من در آن قرار داشت مانند شاخ درخت طوبی بود، اما در نهایت، آن خانه به طور غیرمنتظره‌ای در سر آن کاکل قرار گرفت.

هوش مصنوعی: عاشق سرشار از احساس و شوق در جشن و شادی چمن، سر و صدای بلندی به راه انداخته است. در دستانش گل و در خوشنوازی‌اش صدای بلبل وجود دارد.

هوش مصنوعی: کشتی پر از باده هر لحظه در دریاچه اندوه در حرکت است و زمان خوشی فرامی‌رسد که کسی بتواند این پل را بسازد.

هوش مصنوعی: شخصی که غزلی را می‌خواند، به مانند کسی است که از زیبایی‌ها جامی پر کرده و آن را در باغ گلی می‌ریزد و با یک جرعه از آن، ساغری پر از گل می‌سازد.