جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » غزلیات » شمارهٔ ۱۳۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مرا نیست بر خوردن باده باعث</p></div>
<div class="m2"><p>بجز غفلت از عالم پر حوادث</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چه جمعیت آید ز گردنده چرخی</p></div>
<div class="m2"><p>که بر وضع واحد دوان نیست لابث</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بده ساقیا می که بی بهره از وی</p></div>
<div class="m2"><p>بود در همه شغل لاهی و عابث</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ازان می که کنیت ابوالطیباتش</p></div>
<div class="m2"><p>سزاوار باشد نه ام الخبائث</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>ازان می که سوگند تائب نگردد</p></div>
<div class="m2"><p>ز شربش به شرع خردمند حانث</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>ازان می که مغنیست در کسب دانش</p></div>
<div class="m2"><p>ز بسط اقاویل و طول مباحث</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>به می صرف کن جامیا هر چه داری</p></div>
<div class="m2"><p>مکن صرفه چون ممسکان بهر وارث</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۱۵۸

شمارهٔ ۱۳۴

مرا نیست بر خوردن باده باعث
بجز غفلت از عالم پر حوادث
چه جمعیت آید ز گردنده چرخی
که بر وضع واحد دوان نیست لابث
بده ساقیا می که بی بهره از وی
بود در همه شغل لاهی و عابث
ازان می که کنیت ابوالطیباتش
سزاوار باشد نه ام الخبایث
ازان می که سوگند تایب نگردد
ز شربش به شرع خردمند حانث
ازان می که مغنیست در کسب دانش
ز بسط اقاویل و طول مباحث
به می صرف کن جامیا هر چه داری
مکن صرفه چون ممسکان بهر وارث

شمارهٔ ۱۳۲

شمارهٔ ۱۳۳

مرا نیست بر خوردن باده باعث

بجز غفلت از عالم پر حوادث

چه جمعیت آید ز گردنده چرخی

که بر وضع واحد دوان نیست لابث

بده ساقیا می که بی بهره از وی

بود در همه شغل لاهی و عابث

ازان می که کنیت ابوالطیباتش

سزاوار باشد نه ام الخبائث

ازان می که سوگند تائب نگردد

ز شربش به شرع خردمند حانث

ازان می که مغنیست در کسب دانش

ز بسط اقاویل و طول مباحث

به می صرف کن جامیا هر چه داری

مکن صرفه چون ممسکان بهر وارث

شمارهٔ ۱۳۳

اطلاعات