هوش مصنوعی: عشق تو دل و ایمان مرا به سرقت می‌برد و از جان غمگینم صبر و آرامش را می‌گیرد. نجاتم بده!

هوش مصنوعی: گاهی در اوج عزت و شهرت هستم و گاهی در زیر سایه حجاب و خفا. ای شاه، کمک کن که از این تغییرات حال و روزم رهایی یابم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تضاد میان دو مکان و دو نوع زندگی اشاره دارد. او از حال و هوای خوش و آزادانه کوی خرابات سخن می‌گوید، جایی که لذت و شادی حاکم است، در مقابل سرمای صومعه و نصیحت‌های شیخ که به نظر می‌رسد محدودکننده و خشک هستند. شاعر به نوعی از این نصیحت‌ها بیزاری می‌ورزد و ترجیح می‌دهد در جایی باشد که روحش آزاد و شاداب باشد.

هوش مصنوعی: اگر زلف تو به رنگ کافر شود، من هم کافر هستم؛ اما اگر این رنگ از وجود من برنخیزد، به دادم برسید.

هوش مصنوعی: چشم‌های تو با جذابیت‌های خود مرا به سوی خود می‌کشند و لب‌های زیبایت هر لحظه فریاد کمک و نجات سر می‌دهند.

هوش مصنوعی: هر دعایی که آمین نگوید، لطف و رحمت تو را از آن دعا دور می‌دانم و از تو درخواست می‌کنم که مرا در امان نگه‌داری.

هوش مصنوعی: وقتی که عقل به شور و هیجان بیفتد، نشانه‌ای از عشق است که در این حالت، درد و مشکلات به شکل نوشیدنی به انسان عرضه می‌شود. در واقع، چنین حالتی می‌تواند به نوعی کمک یا نجات از سختی‌ها باشد.