هوش مصنوعی: دوستی که به من وعده‌های دروغین می‌داد، کجا رفته؟ و خوشی‌ای که می‌توانست دل غمگینم را شاد کند، کجا است؟

هوش مصنوعی: من به خاطر عقل و ادعای فهمم در حال ناآرامی هستم، زیرا نمی‌دانم مشکل فهم و دانش من کجاست.

هوش مصنوعی: من از زخم دل ناشی از جدایی به شدت آسیب دیده‌ام و همچنان منتظرم تا کسی بیاید و جراحت‌های عمیق من را درمان کند.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر عشق و وجودم از بین رفتند، اما کسی متوجه نیست که اکنون خاک من کجاست.

هوش مصنوعی: آتش دلخوشی‌های نیکوکاران را می‌سوزاند، اما غم من به اندازه‌ای کوچک و بی‌اهمیت است که حتی نمی‌تواند خس و خاشاک را بسوزاند.

هوش مصنوعی: از درد جدایی به نهایت رنج و سختی رسیدم. آن داروی شفای من که می‌تواند درد مرا تسکین دهد، کجاست؟

هوش مصنوعی: شخصی که به قصد شکار به جنگل رفته بود، به ناگهان به دام مرگ افتاد و هرگز نتوانست بگوید که آهو که به عنوان طعمه‌اش بود، کجاست.