هوش مصنوعی: رنگ روی تو از شدت ناراحتی و عشق، به شدت کم‌رنگ و خراب شده و این رنگ باخته، دل کسانی را که اهل نظر و بصیرت هستند، می‌شکند.

هوش مصنوعی: در شب، ستاره‌ها جویای جذبه‌ی ماه بودند، اما وقتی صبح فرارسید و چهره‌ی تو نمایان شد، آن شور و حال شب به کلی از بین رفت.

هوش مصنوعی: تو برای دوری از من، بر کمر خود فشار می‌آوری؛ اما من، به خاطر تحمل این درد، دیگر تاب و توان ندارم.

هوش مصنوعی: به باغ گل رفتی و با زیبایی‌ات شکوفه‌ها را سرسبزتر کردی و چهره‌ات مانند گلی تازه جلوه‌گر شد.

هوش مصنوعی: هر امیدی که با تدبیر و عقل بنا شده بود، به واسطه سنگین بودن بی‌وفایی عشق تو، در هم شکست.

هوش مصنوعی: من به باغ رفتم تا با گل‌ها دل خود را تسکین بدهم، اما دردهای ناشی از خار غمت بر جگرم زخم زده است.

هوش مصنوعی: قدر شکر آنقدر مهم و ارزشمند است که هیچ طوطی‌ای نتوانست چنین شکری را بیاموزد و درک کند. حلاوت و زیبایی این تجربه را کسی به اندازه تو نمی‌تواند دریابد و وصف کند.

هوش مصنوعی: وقتی جامی خانه‌اش را بدون تو بی‌اهمیت می‌بیند، دیوارها را خراب می‌کند، سقفش را فرو می‌ریزد و در را می‌شکند.