هوش مصنوعی: آرزوی تو آن‌قدر در دل من جا گرفته است که دیگر برایم خواستنی نیست که به خانه بروم، بلکه تنها به یاد تو هستم.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و عطر تو، آیا به باغ می‌روم؟ نه، نه، چون نه گل‌ها به رنگ تو هستند و نه بنفشه‌ها بوی تو را می‌دهند.

هوش مصنوعی: خوشایند نیست که از نیکی و خوبی کسی که بدخلق و ظالم است، چیزی بگوییم. بهتر است که از خوی بد و ناپسند او چشم‌پوشی کنیم، چرا که چهره‌ات واقعاً زیبا و شایسته تحسین است.

هوش مصنوعی: به اوج وصال تو نمی‌رسم، اما خوشحالم که به خاطر جست و جویت، مثل پرنده‌ای که به بلندای آسمان پرواز می‌کند، احساس خوشبختی می‌کنم.

هوش مصنوعی: محرک چوب را به آرامی حرکت کن، فقط همین کافی است که سر من در میدان به مانند صدایت بیفتد.

هوش مصنوعی: از اندوه تو به نوعی خیال پردازی دچار شدم و در این خیالت به نوعی خوشحالم که گاهی به طور ناخواسته به یاد تو می‌افتم.

هوش مصنوعی: غزل‌سرای معروف از زندگی خود هیچ آرزویی جز گذراندن زمان در سخن‌گفتن با تو ندارد.