هوش مصنوعی: ای سنبل سیاه‌پوش، زیبایی تو را بر گل‌ها نمی‌گذارم و موی تو را به همه چهره‌های ساده نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: من از خوشبویی مشک رنج می‌برم، چرا که نسیم بوی عطر تو را به مشامم می‌رساند و یادآور خط زیبایت می‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌گاه از دیدن تو راضی نشده‌ام، پس در کنارم بنشین چرا که زمانی هست که به آرامی به چهره‌ات نگاه کنم.

هوش مصنوعی: خوشا به حالی که بتوانم به تنهایی در کنار تو بنشینم، بدون اینکه رقیبان تو را ببینم. در این حالت تو حال بد من را می‌بینی و زیبایی‌ات را به من نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، افرادی که برای تو غمگین و آسیب‌دیده هستند، به وضوح سوگواری خواهند کرد و در کنار کوی تو، گل‌های لاله به نشانه یاد تو شکوفا خواهند شد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی دل ما را به دست آوری، این کار عجیبی نیست، هرچند که اذیت کردن غریبه‌ها به خودت برگشته است.

هوش مصنوعی: هر تیری که از زلف تو برخیزد، دام عشق شده است و دل من به هیچ‌چیز جز تو تمایل ندارد.