جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یار بر دیده راه کرد و گذشت</p></div>
<div class="m2"><p>دیده را جلوه گاه کرد و گذشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بودم افتاده خوار بر راهش</p></div>
<div class="m2"><p>به حقارت نگاه کرد و گذشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>برقع زلف پیش روی کشید</p></div>
<div class="m2"><p>روزگارم سیاه کرد و گذشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>آهم ازوی هوای کیوان داشت</p></div>
<div class="m2"><p>رخنه در مهر و ماه کرد و گذشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>خواستم داد خویش ازو گریان</p></div>
<div class="m2"><p>خنده بر دادخواه کرد و گذشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>دید صوفی صفای میخانه</p></div>
<div class="m2"><p>پشت بر خانقاه کرد و گذشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>رفت جامی به قصد دیدارش</p></div>
<div class="m2"><p>بام و در دید و آه کرد و گذشت</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۱۳۷

شمارهٔ ۱۰۲

یار بر دیده راه کرد و گذشت
دیده را جلوه گاه کرد و گذشت
بودم افتاده خوار بر راهش
به حقارت نگاه کرد و گذشت
برقع زلف پیش روی کشید
روزگارم سیاه کرد و گذشت
آهم ازوی هوای کیوان داشت
رخنه در مهر و ماه کرد و گذشت
خواستم داد خویش ازو گریان
خنده بر دادخواه کرد و گذشت
دید صوفی صفای میخانه
پشت بر خانقاه کرد و گذشت
رفت جامی به قصد دیدارش
بام و در دید و آه کرد و گذشت

شمارهٔ ۱۰۰

شمارهٔ ۱۰۱

یار بر دیده راه کرد و گذشت

دیده را جلوه گاه کرد و گذشت

بودم افتاده خوار بر راهش

به حقارت نگاه کرد و گذشت

روزگارم سیاه کرد و گذشت

آهم ازوی هوای کیوان داشت

رخنه در مهر و ماه کرد و گذشت

خواستم داد خویش ازو گریان

خنده بر دادخواه کرد و گذشت

پشت بر خانقاه کرد و گذشت

بام و در دید و آه کرد و گذشت

شمارهٔ ۱۰۱

اطلاعات