هوش مصنوعی: جایگاهی دلپذیر و زیبا وجود دارد که در آن آسودگی و خوشی برقرار است. من به دنبال ساقی زیبا و نوازنده خوش‌صدا هستم که در این مکان حضور داشته باشند.

هوش مصنوعی: به دنبال این هستیم که با خیال و تصویر زیبای محبوب از جام شراب بنوشیم تا این سرود خوش را با آهنگ دلنشینی برای بزم شاه بزنیم.

هوش مصنوعی: خسرو و غازی، معزّز کننده سلطنت و دین، سلطان حسین است. او به قدری با شکوه و نورانی است که حتی خورشید در برابر چهره‌اش، مانند ستاره‌ای کم‌نور به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اسرار جهان به وضوح در ذهن او روشن است. بله، لیوانی که در دست اوست، تصویری از کیهان را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: معنی این بیت به زبان فارسی روان به این صورت است: ساقی با لیوان طلا به سراغ مهمانی آمده است، و مانند آسمان که به خاطر خورشید در حال گرفتن جلوه است، بزم و دورهمی را رونق بخشیده است.

هوش مصنوعی: هر بار که مخاطب از او سوالی می‌پرسد، او از شوق و خوشحالی به طریقی جدید و متفاوت پاسخ می‌دهد. در مهمانی و فضایی که او در آن حضور دارد، سخن و نوازی‌اش به قدری دلنشین است که حتی صدای گدا و فقیر هم می‌تواند آن را زیبا کند.

هوش مصنوعی: وجود او باعث شده که این مکان خوشایند و دلپذیر مانند کعبه، نقطهٔ توجه و زیارت اهل صفا باشد. روز و شب به این محل می‌نگرند و به آنجا توجه دارند.

هوش مصنوعی: نیکو است که خانه‌ای تمام و کمال داشته باشیم، به‌طوری که هر چیزی که از آن بیرون می‌آید، دیگر نیازی به رفتن به جایی دیگر نداشته باشد.

هوش مصنوعی: آبی که از فواره حوض بیرون می‌جهد، هر کس که آن را می‌بیند، می‌گوید گویی شاخه‌ای از بلور به زیبایی لوح نقره به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به زیبایی‌های هنری و تزیینات موجود بر روی سقف و دیوارها اشاره می‌کند و می‌گوید که توصیف و شرح این زیبایی‌ها دیگر کار اشتباهی است. به عبارتی، زیبایی آن‌قدر زیاد و شگفت‌انگیز است که نمی‌توان آن را با کلمات بیان کرد و هر گونه توصیف تنها به نوعی نقص در حقایق موجود تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که پایش را به سمت نعال او (نعال تا پا) می‌گذارد، به خاطر عرش بلندی که در آسمان مانند ماه نو دارد، انگار که کفش او زیر پایش است.

هوش مصنوعی: صدای خوشی که به هنگام باز شدن درها به گوش زائران می‌رسد، نویدبخش و خوشامدگوی آن‌هاست.

هوش مصنوعی: سایه خداوند بر او حاکم است، و هر صبح که خورشید بر درگاه او می‌تابد، آنجا جلوه‌گاهی از زیبایی و روشنایی است.

هوش مصنوعی: چشم گردش این دنیا تا صبح به در خانه‌اش دوخته شده و هر شب با امید توت فرنگی، صد چشم به در دارد.

هوش مصنوعی: سخن به طول انجامیده و به حد خود رسیده است، همانند گل‌های زیبایی که به چادر گفتار من آویخته شده‌اند. اکنون زمان دعا است و باید به درگاه الهی دعا کنیم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نور درخشان آفتاب از دایره طلایی برمی‌خیزد، گنبد آبی با شکوه می‌سازد.

هوش مصنوعی: باد، نشانه قدرت و ارکان سلطنت اوست، به ویژه اینکه این مکان، نتیجه تدبیر و تدبیر اوست که محلی برای خوشی و خوش‌گذرانی به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: این دعا برای من نتیجه‌اش روشن است، زیرا می‌دانم که در برابر مشکلات زمانه، لطف و حمایت الهی به یاری بیچارگان خواهد آمد.

هوش مصنوعی: این دعا فقط برای آن‌ها نیست، بلکه التماس رحمت و بخشش برای تمام مخلوقات خداوند است.