هوش مصنوعی: من مانند یک گوی در میدان وسیع زندگی هستم و در طول سال و زمان، تحت تاثیر سرنوشت و قضا به طور مداوم از حالتی به حالت دیگر تغییر می‌کنم.

هوش مصنوعی: در سال 817 هجری که پیامبر اسلام از مکه به یثرب (مدینه) هجرت کرد، مراسم و جشنی با شکوه برگزار شد.

هوش مصنوعی: من از اوج قله پرواز، که جایگاه عالی من است، به این پایین‌ترین نقطه افتاده‌ام و بال و پرم را با بی‌حالی رها کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من امروز در سن 893 سالگی، زندگی‌ام را در این محدوده تنگ احساس و خیال تحت کنترل دارم.

هوش مصنوعی: در این دنیای موقتی، چه مشکلات و چالش‌هایی بر من گذشته است که در طول زمان با تغییرات مختلف روبرو شدم.

هوش مصنوعی: به پشت خوابیدم و برای مدتی مثل بچه‌ها رفتار کردم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که فردی که در دامان تربیت درست و سالم بزرگ شده، هیچ خطایی نکرده است، ولی مانند گنه‌کاران در محدودیت‌ها و دشواری‌هایی قرار گرفته است که آن‌ها را درگیر کرده است.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعری به وضعیت انسانی اشاره می‌کند که در کارهای مختلف دچار ناتوانی و مشکل است. او با قدمی ناهماهنگ و سختی در راه رفتن، دستش ضعیف و ناتوان از گرفتن چیزی، دهانی که به راحتی نمی‌تواند چیزی بخورد، و زبانی که قادر به صحبت کردن نیست، توصیف می‌شود. این تصویر به بیان احساس محدودیت و ناتوانی در زندگی فرد می‌پردازد.

هوش مصنوعی: هر مژه من از درد دل خون می‌بارد و این احساس تلخ هیچگاه به حنجره‌ام نمی‌رسد، ما همچنان مانند شیری خالص و زلال باقی می‌مانیم.

هوش مصنوعی: من هنوز به اندازه‌ای عقل به دست نیاورده‌ام که بتوانم راست را از چپ تشخیص دهم.

هوش مصنوعی: از دلسوزی مادر و محبت پدر، به‌ناچار در محیطی خجسته و خوش رفتار بزرگ شدم.

هوش مصنوعی: به دست خالق و سازنده، مرا به معلم سپردند؛ در حالی که استعداد من تحت کنترل عقل او قرار دارد و به نوعی محدود شده است.

هوش مصنوعی: روح من را در زمینِ استعداد پاشیده‌اند، به کمک کلمات و آوایی که بذر علم، فضیلت و کمال را می‌کارد.

هوش مصنوعی: چشم‌های باز و تیزبین به زیبایی‌ها و نشانه‌های هنری توجه می‌کنند و به طرف عروسانی که مانند عنبر زیبا و دلنشین هستند، می‌نگرند.

هوش مصنوعی: گوینده توانسته است با استفاده از کلمات و عبارات، معنای عمیق و کاملی را در سخنان خود انتقال دهد و به بهترین شکل ممکن آن را بیان کند.

هوش مصنوعی: عبارت به معنای این است که کسی در حال صحبت کردن و بیان کلماتش، به آرامی و با دقت پیش می‌رود، همانند مسافری که با دقت و احتیاط، قدم به قدم مسیرش را طی می‌کند. در واقع، این تصویر نشان‌دهنده‌ی کسی است که با فکر و تأمل در کلامش، به سوی هدفش می‌رود.

هوش مصنوعی: بعد از اینکه پایم را از آن جا برداشتند، به سرعت و با عجله راهی مقصد شدم.

هوش مصنوعی: از ابتدای بسم‌الله تا پایان ناس، مرا در این مسیر و به همین شیوه راهنمایی کرد.

هوش مصنوعی: بعد از ورود به مرحله‌ی یادگیری علوم، متوجه شدم که انسان‌های حرفه‌ای در این فنون، به دنبال من هستند.

هوش مصنوعی: از نحویان خواستم تا اصول اعراب را به من بیاموزند و از صرفیان شنیدم که قوانین اعلال چیست.

هوش مصنوعی: از گفته‌ی توضیح‌دهنده‌ی هر منطقی، ملکه‌ای در ما شکل می‌گیرد که مسیر به‌دست آوردن آگاهی‌ها و اطلاعات را با تفکر و استدلال طی می‌کند.

هوش مصنوعی: من به منظور ورود به شرح و فوائد اندیشه‌های حکمی، به مطالعه و بحث در مورد تعالیم حکیمان پرداختم و به پرسش‌ها و پاسخ‌های آنان توجه کردم.

هوش مصنوعی: گاهی در کوچه و خیابان با مشائیان گام برداشته‌ام و گاهی نیز با اشراقیان به نوازش و بازی پرداخته‌ام.

هوش مصنوعی: با تفکر و ذهن خلاق خودم، توانستم مشکلات را حل کنم و به باز کردن قفل سوالات پیچیده بپردازم.

هوش مصنوعی: با هنر خود، زیبایی‌های شکل‌ها را به تصویر کشیدم تا مفاهیم ریاضی آن‌ها را بهتر درک کنم.

هوش مصنوعی: با نور الهی در دل خود آشنا شدم و به واسطه‌ی آن، توانستم بر مشکلات غلبه کنم.

هوش مصنوعی: از علم فقه و اصول آن به طور کامل درک کردم که دلیل و منبع هر حکم حرام و حلال چیست.

هوش مصنوعی: با مطالعه روایت‌ها و آثار، مسیر پیامبر و روش زندگی اهل بیت برای من روشن شد.

هوش مصنوعی: وقتی به مطالعه قرآن پرداختم، متوجه شدم که در آنجا جایی برای سستی و بی‌توجهی نیست و باید سخت کوشید.

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ی توان خود، پرده‌ها و ابهامات را کنار زدم و به تبیین و روشن‌سازی موضوعات پرداختم.

هوش مصنوعی: به دلیل اینکه نتوانستم از علم مجرد به خواسته‌ام برسم، تصمیم گرفتم که آن علوم را به کار ببرم و به عمل درآورم.

هوش مصنوعی: من به جمع صوفیان با دل‌های پاک قدم گذاشتم، زیرا هدف آن‌ها از دروس و علوم، تنها عمل کردن و رفتار نیکوست.

هوش مصنوعی: در صبح و شام، به یاد خداوند ذکر گفتم و در طول روز، اندیشه‌ام را پرورش دادم.

هوش مصنوعی: به یاد و تفکر، به مکانی معنوی رسیدم که پرده دنیا از چهره حقیقت کنار رفت و آنچه واقعی است نمایان شد.

هوش مصنوعی: من وجود یگانه و نور خالص را به وضوح در قالب نورهای مختلف و سایه‌ها مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که تنوع و کثرت در ظاهر، ناشی از یک اصل واحد و درونی است. مانند اینکه آتش در سطح خودش می‌تواند به شکل‌های مختلفی دیده شود، اما در نهایت همه آن‌ها از یک شعله واحد نشأت می‌گیرند. بنابراین، آنچه به نظر می‌رسد متفاوت و متعدد باشد، در واقع ریشه در یک حقیقت واحد دارد.

هوش مصنوعی: او تنها در صفت وجودش جاودان است و در میان موجودات، نام جاودانگی تنها به تناوب و تکرار نمونه‌ها تعلق می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من از کوه‌های بلند و دشوار زیادی عبور کردم، اما هیچ‌گاه نتوانستم از فکر شعر و شاعری رها شوم و آرامش پیدا کنم.

هوش مصنوعی: هر بار تصمیم گرفته‌ام که از این کار دست بکشم، اما نتوانستم، مانند دیگر کارها.

هوش مصنوعی: البته که گریز از سرنوشت و نوشته‌های تقدیر برای هیچ‌کس امکان‌پذیر نیست. هر چیزی که مقدر شده، بر سر هر فردی در آغاز عمرش نوشته شده است.

هوش مصنوعی: من در شعر به حدی معروف شدم که آوازه‌ام تمام عالم را فراگرفته و آسمان نیز از این نوازش پر شده است.

هوش مصنوعی: عروس زمان، زیبایی‌های گوش و گردن خود را از رشته‌ای از جواهرات به تن کرده و به‌عنوان نمادی از زیبایی، در سکوت و آرامش، بند ازدواج بسته است.

هوش مصنوعی: مطرب با گفتار من جشن و سروری برپا می‌کند و قوال با اشعارم به راه سماع می‌پردازد.

هوش مصنوعی: اگر کاروان اشعارم به سرزمین فارس برود، سعدی و حافظ به آن استقبال می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر خسرو و حسن به هند بروند، مردم خواهند گفت: ای غریبه‌ و مسافر، خوش آمدی و بیایید، بیایید!

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه من در هر منطقه‌ای صحبت می‌کنم و نظراتم را بیان می‌کنم، همه صحبت‌هایم به سخره گرفته می‌شود و به اصطلاح مورد تمسخر قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: گاهی از روم، قیصر برای من سلام می‌فرستد و گاهی از هند، پیام من را چیپال می‌سازد و ارسال می‌کند.

هوش مصنوعی: از جانب والی عراق و تبریز، احساسات و محبت‌های مداوم و بی‌پایانی به ما می‌رسد.

هوش مصنوعی: من از خراسان و مردم نیکوکار آن صحبت می‌کنم، چرا که خودم در دریای عظیم این مهربانی و بخشش غوطه‌ور هستم.

هوش مصنوعی: فضایلی که در این شعر ذکر کردم، اشتباهات و ادعای بی‌اساس بودند.

هوش مصنوعی: دروغ یک تاریکی کامل است و افرادی که به داوری درباره‌ی گفتار می‌پردازند، برای شاعرانی که زیر نور حقیقت می‌درخشند، نشانه‌ها و ویژگی‌هایی را معین می‌کنند.

هوش مصنوعی: به زودی عروسان به خاطر موی‌های مصنوعی و غیرواقعی، به روزی خواهند رسید که زیبایی واقعی خود را به نمایش بگذارند.

هوش مصنوعی: زیبایی عروس‌هایی که در حجله نشسته‌اند، به راحتی قابل دسترسی نیست، هرچند که شتربان زنجیری به پای او بسته باشد.

هوش مصنوعی: من از دانش و فضیلت خود نیازی به brag ندارم، چرا که تنها پیشرفت من در زندگی این است که داستان من را در کتاب‌های ناآگاهان ثبت کنند.

هوش مصنوعی: من با حرص و آز خود به بند کشیده شده‌ام و تحت ستم قرار دارم. تسلیم قوانین و شرایطی هستم که به‌ظاهر آسان به نظر می‌رسند، اما در واقع مرا به خواسته‌هایم وابسته کرده‌اند.

هوش مصنوعی: من مانند کوهی قوی و استوار هستم که در مسیر هدایت حرکت می‌کنم و همچنان که یک گوی سبک به دور خود می‌چرخم، به سمت بی‌راهه و گمراهی هم می‌روم.

هوش مصنوعی: در درون من هزاران گنج و الماس نهفته است، اما به خاطر خودبینی و نفس پستی که دارم، به چیزهای ناچیز و بی‌ارزش دل خوش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: زخمی که از حادثه‌ها بر چهره من نشسته، شبیه خطوطی است که بر روی یک تخته رمل وجود دارد و چهره‌ام به خاطر غبار و خمیدگی خاصی که دارد، به آن شباهت پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: به خاطر نادانی‌ام، روز و شب دائما در حال چرخیدن هستم و از دست افراد نادان به این سو و آن سو می‌روم، مانند قرعه‌ای که برای خوش‌شانسی می‌کشند.

هوش مصنوعی: به خاطر غم‌هایی که دارم، برای شادی فرزندم، مجبورم که از شغل خود بگذرم و به دنبال تأمین معیشت خانواده باشم.

هوش مصنوعی: به خاطر حرص و خواهش‌های شخصی‌ام، برای هر کشوری شعرها و نوشته‌هایم را می‌فرستم.

هوش مصنوعی: ای معشوقه مهربان، تو را به عظمت و والایی وجودت می‌ستایم، چرا که وصف و ویژگی خاص تو بر نگین برتر از همه جلوه‌هاست.

هوش مصنوعی: به حق صبر و بزرگی تو، کوه‌های گناه در برابر آن به اندازه یک دانه نیز به شمار نمی‌آیند.

هوش مصنوعی: به حقیقت، آدم برگزیده‌ای است که از خاکی ساخته شده و آن خاک، ریشه‌دار و با ارزش است.

هوش مصنوعی: به حق شیث و دانش‌ها و نعمت‌هایی که بر او نازل شد، از فیض بارش رحمت‌ها و خوبی‌ها.

هوش مصنوعی: به‌راستی که صدای نوحه‌خوانی نوح و ناله‌های او، به‌قدری عمیق و تاثیرگذار است که از شدت درد و ناامیدی، لرزه به جان زمین انداخت.

هوش مصنوعی: به پدر ملت، که بت‌شکن است، اشاره شده؛ کسی که قدرت و عظمت او بت‌ها و معابد سنگی را به نابودی کشانده و به زوال رسانده است.

هوش مصنوعی: در اینجا به جوانی با تجربه و ثبات اشاره می‌شود که با تلاش و اقدامش، روشنایی و امید را در دل خود ایجاد کرده و از تاریکی و فراق عبور کرده است. او توانسته است صبحی را رقم بزند که نوید وصل و نزدیکی را می‌دهد.

هوش مصنوعی: شبانانی که به معجزات الهی ایمان دارند، می‌توانند به قدرتی اشاره کنند که در آن اژدها به دستشان تبدیل می‌شود و به فراتر از محدودیت‌ها و شمارش‌ها می‌رسند.

هوش مصنوعی: به وزش روح القدس، روح زندگی به جسم آن کشته‌ای که با خنجر به قتل رسیده، دمیده شد.

هوش مصنوعی: به حق پیامبر احمد که تلاش‌های او سبب رستاخیز سعادت و هدایت است، از آلام و مشکلات رها شده‌ایم.

هوش مصنوعی: در این بیت به صداقت و راست‌گویی یکی از شخصیت‌های مذهبی اشاره شده است که تلاش کرده تا افرادی را که به دلیل اختلافات دینی به سمت انحراف رفته‌اند، به مسیر درست برگرداند و از آن‌ها بخواهد که به خاطر اتحاد و یکپارچگی، به جنگ و نزاع نپردازند. در واقع، این بیت به مفهوم بخشش و دعوت به صلح در مواجهه با اختلافات اشاره دارد.

هوش مصنوعی: به روشنی چهره‌ی فردی بزرگ و تحت حمایت او که از آن فراری شده‌ای، شیطان مکار و فریبنده به تو نزدیک خواهد شد.

هوش مصنوعی: به دلیل خجالت عثمان، او برای رفع فقر و تنگدستی، با نثار کردن ثروت‌هایش، اقدام کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به ذکر دلاوری و شجاعت علی (ع) می‌پردازد، اشاره به شمشیر معروف او، ذوالفقار، دارد و به عظمت او در میدان جنگ و رویارویی با دشمنانش اشاره می‌کند. علی (ع) در دوران نبردها، قهرمان واقعی و پیشتاز در سرکوب دشمنان و غلبه بر نیروهای پلید بوده است.

هوش مصنوعی: سلمان در دل خود درد و رنجی دارد و در حالی که به نور جان صهیب نظر دارد، صدای صبح بلال را می‌شنود.

هوش مصنوعی: به پیروان و کسانی که پس از آن‌ها آمده‌اند، همانند کسانی که پیامبر را دنبال کردند، در مورد اعمال و رفتارشان اشاره می‌شود.

هوش مصنوعی: به پیروان راه دین که مانند باد شمال و صبا با هم در حال حرکت‌اند، چه در دشت‌ها و چه در کوه‌ها.

هوش مصنوعی: افرادی که به بهشت و سرای پاک و قدسی رسیده‌اند، از دنیای مادی و عادی فاصله گرفته و در آنجا اقامت گزیند.

هوش مصنوعی: جامی که بر پای و گردن او زنجیرهایی از ویژگی‌های طبیعی قرار دارد.

هوش مصنوعی: از آن زنجیرها و قیدهایی که او را محاصره کرده، رها کن، زیرا این محدودیت‌ها از خود او ناشی شده و باعث ناراحتی‌اش شده است.

هوش مصنوعی: در مسیر بندگی‌اش حرکتی به او بده که در آن تنها تو و هیچ کس دیگری مورد توجه او نباشد و سرانجامش تنها به تو ختم شود.

هوش مصنوعی: وقتی تو مقام و ارزشی به او عطا کردی، باید آن را در نظر بگیری که زبانش تنها برای قدردانی و بیان شکرگزاری نسبت به تو سخن خواهد گفت.