هوش مصنوعی: این کاخ بزرگ آسمانی، گنبدی را به ستاره‌ها می‌رساند؛ بگذار در این خوشحالی، کلاهی به نشانه شکرگزاری از زمین به سمت آسمان بیندازند.

هوش مصنوعی: یک آرزو در دل می‌چرخید و در نهایت این آرزو به سرانجام خود در آخر زمان رسید.

هوش مصنوعی: ای کاش آسمان به زمین می‌آمد تا در درون آن یک‌جا نه صدف‌ها با هم جمع شوند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نور پر فروغ آن خورشید (که نماد پاکی و تقواست) در دل آفرینش (جهان) تابیده نشده، قدسیان (افراد پاک و معصوم) نمی‌سوزند و سایه نیلی او (سایه‌ای دلپذیر و آرامش‌بخش) بر سر آن‌ها گسترده شده است.

هوش مصنوعی: در درون او، نیازی به صحبت و گفت‌وگو نیست؛ زیرا پاکی او به حدی است که هیچ رازی در دل کسی پنهان نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که از چوب آشیانه می‌سازد، ممکن است که اگر این ساخت‌و‌ساز از چوب باشد، پرندگان آسمانی نیز آشیانه‌ای از آن بسازند.

هوش مصنوعی: در روز جشن او، محوطه را با جواهرات تزئین می‌کنند و در میان این سبزخوان، جواهرات بر سرش نثار می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کس که رنگین کمان را ببیند، در ذهنش تصاویری زیبا و جذاب شکل می‌گیرد، اما اگر فقط به آن نگاه کند و عمق آن را درک نکند، هیچ چیزی جز یک تصویر سطحی از آن برایش باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: چشمانش مانند غرفه‌ای زیبا و ابروانش مانند طاقی فوق‌العاده است. روشنایی چشمانش به مانند نور طلوعی ابدی است که از چهره‌ی پادشاهی جاودانه می‌تابد.

هوش مصنوعی: خسرو و غازی معزالدوله، پناهگاه و پشتیبان همگان است و همچون خورشید در اوج، نماد شکوه سلطنت سلطان حسین است.