جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » رباعیات » شمارهٔ ۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سرچشمه محنت و طرب هر دو تویی</p></div>
<div class="m2"><p>سرمایه راحت و تعب هر دو تویی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حاشا که کنم جز به تو نسبت کاری</p></div>
<div class="m2"><p>زینسان که مسبب و سبب هر دو تویی</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۶۷۱

شمارهٔ ۵

سرچشمه محنت و طرب هر دو تویی
سرمایه راحت و تعب هر دو تویی
حاشا که کنم جز به تو نسبت کاری
زینسان که مسبب و سبب هر دو تویی

هوش مصنوعی: این شعر به رابطه عمیق و دوگانه بین شادی و غم اشاره دارد و بیان می‌کند که هر دو منبع این احساسات از یک وجود نشأت می‌گیرند. شاعر به معشوق خود اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که همه‌ی فعالیت‌ها و نسبت‌ها به او برمی‌گردد؛ زیرا او هم سبب شادی است و هم دلیل غم. در واقع، معشوق به عنوان منبع اصلی تمام احساسات انسانی شناخته می‌شود.

شمارهٔ ۳

شمارهٔ ۴

هوش مصنوعی: هر دو شادی و غم از تو سرچشمه می‌گیرند و تو منبع اصلی آرامش و زحمت نیز هستی.

سرچشمه محنت و طرب هر دو تویی

سرمایه راحت و تعب هر دو تویی

هوش مصنوعی: هرگز امکان ندارد که به غیر از تو، کسی را در این کار مسئول بدانم، زیرا تو هم علت این کار هستی و هم نتیجه‌اش.

حاشا که کنم جز به تو نسبت کاری

زینسان که مسبب و سبب هر دو تویی

شمارهٔ ۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده