جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یارب برهان ز قید اسباب مرا</p></div>
<div class="m2"><p>وز ربقه بندگی ارباب مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر دولت یافت را نیم شایسته</p></div>
<div class="m2"><p>محروم مکن ز درد نایاب مرا</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۶۷۱

شمارهٔ ۴

یارب برهان ز قید اسباب مرا
وز ربقه بندگی ارباب مرا
گر دولت یافت را نیم شایسته
محروم مکن ز درد نایاب مرا

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از خداوند درخواست می‌کند که او را از بند اسباب دنیایی و وابستگی به دیگران آزاد کند. او می‌گوید اگر تقدیر او به گونه‌ای است که شایسته موفقیت نیست، از درد و رنجی که در جستجوی آن است، محرومش نکند. شاعر به نوعی به جستجوی معنوی و نایاب در زندگی اشاره دارد.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: پروردگارا، مرا از بند و زنجیر دنیا و وابستگی به قدرت‌ها آزاد کن.

یارب برهان ز قید اسباب مرا

وز ربقه بندگی ارباب مرا

هوش مصنوعی: اگر کسی به نعمتی دست یافت، نگذار او را از درد و رنجی که نمی‌توان یافت محروم کنی.

گر دولت یافت را نیم شایسته

محروم مکن ز درد نایاب مرا

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده